PokeChar Stories!

Hier kun je interactief omgaan met andere leden. Van chatten tot een RPG maken en veel meer.
Plaats reactie
disneyxdtv2
Trainer
Trainer
Berichten: 244
Lid geworden op: 04-08-2010 17:01

Bericht door disneyxdtv2 » 02-02-2013 21:39

The Mysterious Men
Hoofdstuk 3: We need three of them

Geschreven door: Disneyxdtv2
Bedacht door: Eeveemaster en Disneyxdtv2

"Nou Ward, ik sta echt versteld". Keffie kijkt naar het certificaat wat ward net voor hem neergooide. "Sinds wanneer heb je interesse om agent te worden?" Ward keek naar de brief. "Tja, toen pokechar sloot moest je toch iets doen, ik besloot om maar agent te worden, maar ja, nu we hier toch zijn, hoop ik dat je me wilt aannemen." Keffie pakte een pen en klikte hem open. "Zullen we dan maar meteen een contract opstellen?" Ward kreeg een glimlach op zijn gezicht.

Een jongen gooide zijn paspoort op de balie van het pokechar vliegveld. "Hoi, ik neem nieuw hier." De vrouw achter de balie keek op het paspoort en typte zijn naam in in de computer. "U mag doorlopen" zei de vrouw met een vriendelijke lach, waarna hij zijn koffer oppakt en het vliegveld uit loopt, waar hij al snel djoow tegen komt. Ze kijkt hem aan. Jou heb ik nog nooit eerder gezien, ben je nieuw?" De jongen knikt. "Hoi ik ben Djoow" zegt ze nadat ze haar hand uitstak om hem de hand te schudden. Hij pakte haar hand en zei: "Hoi, mijn naam is kevin13.

´´Nou, ik ben blij dat we eruit zijn gekomen,´´ zegt ward, terwijl hij keffie zijn hand schudde. Hierna liep ward het kantoor van keffie uit en kwam robin binnen gelopen. ´´Wat kwam ward hier nu doen?'' vraagt hij nieuwsgierig. ''Hij heeft zojuist een baan bij mij gekregen als agent, maar jij had ook een geheimpje hoorde ik?'' Robin schrok van de vraag van keffie. ''Ja, euh...'' ''Rustig maar robin, Kira heeft me alles uitgelegt en ik begrijp het volkomen.'' ''Oh, ja,'' zegt Robin een beetje verbaasd. ''Ja, als ik zo'n lelijke tweelingbroer had, zou ik het ook aan niemand vertellen.'' Keffie klopte robin op de schouder en liep zijn kantoor uit.

''Oke, ag....'' keffie werd onderbroken toen ward de vergadering van de agenten kwam binnenlopen. ''Oh ja, even ter voorstelling, dit is ward, hij is sinds vandaag een agent van ons korps, je mag plaatsnemen ward,'' zei keffie terwijl hij naar een lege stoel wees. ''Oke, ik wil even de wekelijkse werkzaamheden doornemen, Bas, jij zit vanaf nu op de zaak van de gestolen snoep uit de plaatselijke supermarkt, die daders moeten deze week nog gepakt worden, anders verjaard het proces. Ward, jij zit vanaf deze week op de zaak van Max, Hier zul je kunnen bewijzen dat je een agent bent. Ik ga zelf onderzoek doen naar de komst van een aantal gebande mensen naar dit land. De andere mensen kunnen gewoon doorgaan met de werkzaamheden waarmee ze al bezig waren.''

Frost liep een grote, donkere grot in. Eenmaal binnen aangekomen zag hij Sander, Perry en Sandor zitten. ''Ik was net in de ruimte met afleveringen....'' Hij stopte midden in zijn zin, draaide zich om en pakte een grote zak uit, waarna hij deze naar Sandor gooide. ''Je kan tegen je baas zeggen dat zijn verzameling afleveringen weer compleet zijn haha, ik heb er gewoon ongezien, drie kunnen stelen. Helaas voor de beheerders zal ook dit land weer ten einde komen.''

De volgende mysterious men is op zaterdag 9 februari, dan geschreven door robin, veel plezier dan ;)
Disneyxdtv2 was here

Afbeelding

eeveemaster
Frontier Brain
Frontier Brain
Berichten: 1253
Lid geworden op: 22-10-2009 20:56

Bericht door eeveemaster » 09-02-2013 22:03

The Mysterious Men
Hoofdstuk 4: The Secret
Geschreven door: Eeveemaster
Bedacht door: Eeveemaster en Disneyxdtv2



'Dus je hebt hem verteld dat we tweelingbroers zijn?' vroeg Robin verbaasd aan Kira.
'Ja, is dat erg ofzo? Wees blij dat iemand van ons tenminste moeite doet.' antwoorde Kira.
'Wat? Jij moeite? Ik zou het liefste willen dat je gewoon uit m'n leven verdwijnt!' Robin werd boos. Kira zuchte.
'Je vergeet dat je zonder mij niet kunt.' zei Kira rustig. Hij stapte de deur uit. Die laatste zin zette Robin wel aan't denken.

Ward was aan het onderzoeken waar Max kon zijn. Hij had alleen geen aanwijzingen. Hij probeerde eerst zoveel mogelijk leden te ondervragen, alleen had het weinig succes.
'Misschien weten de ontbande leden het!' dacht Ward. Ward ging ze dus meteen zoeken.
Na een tijdje zoeken kwam hij Perry tegen.
'Hey Ward! Hoe gaat het met je?' vroeg Perry extreem vriendelijk.
'Goed hoor, maar ik moet je dringend wat vragen stellen.' zei Ward opdrinnerig.
'Euhm..ok.' antwoorde Perry. Perry volgde Ward naar zijn bureau. Toen ze in't bureau waren deed Ward het teken dat Perry moest zitten,
'Ok..' begon Ward. 'Wat weet je van Max?'
'Euhm, dat zijn naam Max is?' antwoorde Perry. Ward zuchte.
'Nee, wat weet je van z'n verdwijning?' vroeg Ward gefrustreerd.
'Niet hoor, waarom vraag je dat aan mij?' Ward kon zien dat Perry de waarheid sprak. Maar als Perry en de andere unbande leden er niets van af weten, wie dan wel?
'Ok, ga maar.' zei Ward rustig. Perry stond recht en stapte naar buiten. Ward wist het niet meer. 'Ben ik eigenlijk wel geschikt voor deze job?' dacht hij.

Robin was aan't wandelen. Hij moest even z'n gedachten verzetten. Hij vond liegen rot. Hij moest tegen iemand de waarheid kunnen vertellen. Maar tegen wie? Robin dacht aan Keffie, maar hij is een agent, net als Ward. Wouter is weg, dus waren er eigenlijk geen mogelijkheden meer over. Hij kwam thuis en hij wilde zijn dagboeken nog eens nakijken. Maar hij zag dat 'Dagboek van Robin 2009' en 'Dagboek van Kira 1800' weg waren.
'Keffie!!' riep hij.

'Jodyza, heb jij echt geen flauw idee waar Max kan zijn?' vroeg Ward gefrustreerd aan de telefoon.
'Sorry Ward, echt niet. Seviper en ik hadden het er ook al over. We proberen hem echt te vinden. Maar we hebben nog een ander probleem dat we liever zelf oplossen.' antwoorde Jodyza.
'Ok, sorry voor het storen en dat begrijp ik.' Ward legde af. Hij nam zijn iPhone en ging naar de naam 'Wouter' en klikte op 'bellen'.


Keffie zat aan z'n bureau. Uit zijn bureauschuif nam hij een boek dat hij had meegenomen van Robin. Hij vond Kira en Robin te verdacht. Op het boek stond 'Dagboek van Robin 2009'. Hij legde dat op zijn bureau. Uit de schuif haalde hij een andere boek waar opstond 'Dagboek van Kira 1800.' Het boek was heen oud en stoffig en sommige dingen waren toegeplakt met plakband. Dat vond hij heel verdacht. Hij opende het en ging meteegboekn naar de laatste pagina.

'12 januari 1494

Liefste dagboek, vandaag is het de dag. Ik ga mijn leven geven. Maar het wordt het waard. Binnen precies 500 jaar zal ik opnieuw geboren worden. Met behulp van de Demoon waarmee ik deze overeenkomst heb gemaakt. Ik zal geboren worden in een ander lichaam. Een sterk lichaam. Samen met dat lichaam zal ik wraak nemen op dit land. 'VampireKingdom heet dit land. Eigenlijk heet het Arragon maar sinds we een nieuwe leider hebben... Die leider heeft alles verprutst. Mijn ouders waren de normale leiders. Ze wilde alleen vrede en een Vampiervrij land. Maar de leider genaamd Drake, een vampier, dacht er iets anders over. Toen mijn ouders ontdekte dat hij een vampier was, sloten ze hem op. Wat ook goed was. Sindsdien wilde hij alleen maar wraak. Hij kon een paar van zijn vampiervriendjes bereiken waardoor hij snel vrij was. Het eerste was hij deed was mijn ouders doden. Ik heb alles gezien. Dat was zo'n 2 jaar geleden. 1 jaar geleden ontmoette ik toen die Demoon en hij had een deal. Ik heb die deal aangenomen, dus door nu zelf te sterven, zal ik binnen 500 jaar opnieuw geboren worden. Dit is dus het laatste wat ik ooit schrijf in mijn dagboek. Dagboek, je bent altijd mijn enige vriend geweest, ookal kan je niet praten, of voelen. Ik steek dit dagboek wel in een metalen kist en begraaf het. Ik hoop dat ik het ooit terug vind zodat mensen kunnen weten wat voor een vreselijk leven ik had. En ja, ik laat nu tranen.

Gr. Kira.'

Keffie was geschrokken van wat hij las. Kira was dus niet de tweelingbroer van Robin? Wat was hij dan? En welk lichaam bedoelde Kira? Dat hij geboren werd als een tweelingbroer of is hij een deel van Robin? Keffie besloot meteen om in het dagboek van Robin te bladeren, hij vond er ook een interessante tekst.

'14 juni 2009

Dagboek, ik denk dat ik gek word!!! Er zit iets in me, ik weet alleen niet wat. Het verteld me soms wat ik moet doen en dat hij ooit uit me zal komen. Wat bedoeld hij??? Sorry dat ik overstuur ben maar ik kan er gewoon niet meer tegen. Zeker niet nu PokeDon gesloten is. Het goede nieuws is wel dat er binnenkort een nieuw land geopend word. Genaamd 'PokeChar'. Dat stuurde John in een e-mail. Hopelijk verzet dat mijn gedachten. Maar, op een dag zal ik ontdekken wat het is en als het iets kwaadaardigs is, zal ik het uit me laten drijven!

Gr. Robin.'

Keffie snapte het meteen. Toch vroeg hij zich af waarom Robin loog en wat deze Kira precies was. Keffie had spijt dat hij niet gewoon het dagboek van 2012 meenam ofzo. Maar dan wist hij dus niet dat het al zo vroeg begonnen was. 'Zou ik Robin hierover aanspreken?' vroeg hij zich af. Opeens kwam Robin binnenstormen. Hij keek meteen naar de dagboeken op keffie's bureau.
'Keffie!!!' schreeuwde hij. Hij leek kwaad, echt kwaad...

Volgende hoofstuk komt op 16/02/2013 geschreven door disneyxdtv2 ;)
Mijn Twitter: https://twitter.com/PineappleRobin
Mijn Instagram: https://www.instagram.com/pineapplerobin/
Mijn Pokémon Go: 4446 5063 2321

disneyxdtv2
Trainer
Trainer
Berichten: 244
Lid geworden op: 04-08-2010 17:01

Bericht door disneyxdtv2 » 16-02-2013 21:38

The mysterious men
Hoofdstuk 5:The beginning of the end

Geschreven door: Disneyxdtv2
Bedacht door: Disneyxdtv2 en Eeveemaster

Flashsideways
Keffie liep de vergaderzaal in. Hij had een eigen bedrijf in elektronica. Hij gooide zijn map op tafel. "Ik heb helaas slecht nieuws," begon hij de vergadering, "Het is ondanks de prijsverlaging niet gelukt het hoofd boven water te houden, ik wou dat het anders was, maar we moeten flink bezuinigen, anders moeten we helaas een fallisement aanvragen."
Einde flashsideways

"Nog nieuws?" Vraagt keffie aan Ward. Ze staan samen bij een grote bouwput. "Nee, ik heb navraag gedaan over Max, maar niemand wist waar hij was." keffie zucht. "Ik dacht altijd dat verhuizen naar een nieuw land meer voordelen zou hebben." Ward staart voor zich uit. "Wat zijn ze hier eigenlijk aan het bouwen?" Vraagt hij. "Een nieuwe pook der tijdschroeven, jongen!" "Denk je dat we hem ooit nodig zullen hebben?" Vraagt Ward bezorgt. Keffie geeft ward een schouderklop. "Misschien sneller dan ooit jongen," zegt hij. Ze draaien zich om en zien dat Jodyza eraan komt gerent. "Jongens, ik heb jullie overal gezocht, Seviper is spoorloos verdwenen".

Flashsideways
"Gelukkig bestaat er ook nog goed nieuws, volgens Henk kan het apparaat wat hij ons nu laat zien, ons redden van een ontslagreeks" Een oude man en een grijze snor stond op en begon zacht te lachen.

Enkele uren later zaten Henk en Keffie nog een aantal dingen op het kantoor te bespreken over het nieuwe aparaat. Na dit gesprek pakt keffie zijn jas, doet het jas uit, loopt naar buiten en stapt in de auto
Einde flashsideways

"Ik dacht dat jij de dagboeken verstopt had?" Schreeuwt Robin uit tegen Kira. Kira begint zachtjes te lachen. "Jongen, agentjes zijn slim, haha, kop op, neem het niet te serieus, maak gewoon wat plezier." Kira draait zich om en pakt een appel.

Met een harde klap gooit een jongen zijn paspoort bij de douane op de desk. De vrouw achter de desk pakt ze paspoort en scant hem en zegt daarna vriendelijk. "Oke, u mag doorlopen.

Flashsideways
Na deze hecktische dag was keffie blij dat hij thuis aangekomen was. Hij gooide zijn jas neer en starte de computer op. Toen hij eenmaal was opgestart, starte hij internet op en ging naar de website van pokechar. Daar las hij iets over een meeting die werd gehouden, daar wilde hij natuurlijk graag bij zijn, dus zonder nadenken schreef hij zich in voor de meeting
Einde Flashsideways

Keffie en ward liepen het politiebureau in. "Oke, even alle puntjes nog een keer op de i, seviper is nu ook vermist?" Keffie klinkt beangstigent waarna ward knikt. "Oke, we moeten zo snel mogelijk ontdekken wie hier achter zit voor er nog meer mensen verdwijnen". Ze stoppen in hun gesprek als ze achter hun een deur horen open gaan. "Ben ik gemist?" Horen ze ineens. Het was wouter.

De volgende mysterious men verschijnt op 23/02/2013. Dan geschreven door robin, veel plezier!
Disneyxdtv2 was here

Afbeelding

eeveemaster
Frontier Brain
Frontier Brain
Berichten: 1253
Lid geworden op: 22-10-2009 20:56

Bericht door eeveemaster » 23-02-2013 21:08

The mysterious men
Hoofdstuk 6: Wouter returns!
Geschreven door: Eeveemaster
Bedacht door: Disneyxdtv2 en Eeveemaster


'Wouter!' riep Ward.
'Hey iedereen!' zei Wouter. 'Dus Ward. Waarom hadden jullie me nodig?'
'Max is dus vermist en Seviper nu ook!' zei Ward ongerust.
'Weeral problemen dus.' zei Wouter terwijl hij zachtjes met zijn hoofd schudde. Keffie en Ward legde alles uit aan Wouter.

Flashsideways
Het was 10 juni 2012. Robin was aan het typen. Robin was een schrijver en had al een hele trilogie uitgebracht. En ze waren best populair. Na het 3de boek ging hij normaal stoppen en beginnen aan een andere reeks maar de fans bleven verzoeken sturen en links van polls dus besloot Robin er maar een quatrologie van te maken. Na een blikje cola te nemen uit de koelkast kreeg hij opeens telefoon. Het was de uitgeverij die zijn boeken had uitgegeven. Robin nam meteen op.
'Ja Robin, ik heb goed nieuws!' zei ze meteen.
Einde Flashsideways

'Dus, alle leden zijn opeens niet meer geband, dat terwijl Max en Seviper vermist zijn maar toch worden ze niet verdacht?' zei Wouter verbaasd.
'Jep. Klopt.' antwoorde Ward.
'Vreemd...'

Flashsideways
Robin was blij. Hij had net super goed nieuws gekregen. Zijn boeken waren zo populair dat de amerikaanse zender 'The Cw' er een serie van maakte. Nu moest Robin wel dus naar Amerika verhuizen. Zijn droom kwam nu uit. Hij was nu zijn vliegtuigtickets aan het boeken en ging vertrekken op 30 Juni.
Einde Flashsideways

Keffie zat thuis op zijn kamer. Hij was aan't nadenken over wat hij had gelezen in de dagboeken van Robin en Kira. Wat was Kira's doel nu? En Robin helpt hem? Zou Robin Max en Seviper hebben ontvoerd? Of Kira alleen? Keffie zuchte. Dit werd allemaal iets te veel nu. Wat Keffie nu zeker wist dat alles aan elkaar gelinkt was. Dat kon niet anders. Maar wat moest hij doen als Robin de dader is? Hij kon toch onmogelijk 1 van zijn beste vrienden oppakken? Of wel? Hij probeerde Robin te bellen maar hij nam niet op.
Toen hij eve een wandeling ging maken om wat frissenlucht te hebben, kwam hij Djoow tegen. Keffie bedacht opeens iets.
'Djoow. Kun je even iets voor me doen?' vroeg Keffie.
'Wat?' vroeg Djoow.

Flashsideways
Robin was op PokeChar. Aan het kijken naar nieuwe topics enzo. Hij zag opeens iets over een PokeChar meeting in Utrecht. 'Klinkt interessant.' dacht Robin.
Robin verschoot toen hij de datum zag. Die dag moest hij net vertrekken dus hij zou niet kunnen gaan. Hij nam zijn telefoon en belde naar de luchthaven.
'Wat kan ik voor u doen?' zei een vrouwenstem eerst.
'Ik zou graag mijn vlucht een dag later nemen.'
Einde Flashsideways

Er werd gebeld. Robin deed de deur open en het was Djoow.
'Elisa? Wat kom jij hier doen?' Robin was de enige die haar gewoon Elisa noemde wat een afkorting is van haar echte naam buiten PokeChar.
'Ik moest eve met je praten.' antwoorde Djoow.
'Over wat?'
'Over die ruzie tussen jouw en Keffie.'
'Keffie heeft je zeker gestuurd?' vroeg Robin overstuur.
'Nou, ja. Maar ik weet niet over wat het gaat maar die ruzie moet stoppen. Hij voelt zich slecht na wat hij heeft gedaan. Hij wilde je ook nog iets belangrijks zeggen ofzo.'
'Waarom deed hij het dan?'
'Kijk, laat jullie vriendschap niet verpesten door iets stoms.'
Dat zette Robin aan't nadenken. Hij nam meteen z'n iPhone en belde naar Keffie.

Dit verhaal is gecancelled na dit hoofdstuk en er komt GEEN vervolg.
Mijn Twitter: https://twitter.com/PineappleRobin
Mijn Instagram: https://www.instagram.com/pineapplerobin/
Mijn Pokémon Go: 4446 5063 2321

phantomra
Pro Trainer
Pro Trainer
Berichten: 489
Lid geworden op: 27-08-2011 01:25

Bericht door phantomra » 11-04-2013 14:50

Resurection of the fallen city

Hoofdstuk 1: The resurection

Langzaam liepen Robin, Jodyza, Lin en ik over de verlaten plaats wat vroeger pokecharstad heette. Het trieste aanblik van een verlaten en vervallen stad dat ooit zo populair bij ons was. Af en toe lag er een steen op de weg. Uit het niets leken die wel te ontstaan. Nergens lee een steen te missen, maar toch lag daar een steen. De ooit zo mooie en onderhouden begroeiing, overwoekerde de huizen en pakte ze als het waren als een cadeau in. "Was ook zo plotseling." Zei Jodyza op een deprimerende stem. "Iedereen heeft deze plaats verlaten en als je het aanblik ziet snap ik dat best." reageerde Lin. Ze had niet veel hoop in haar stem, maar was ook niet hopeloos. Langzaam liepen ze verder en keken om hun heen. Ze hadden een stad verwaarloosd. Ze? ZE?! Niet alleen hun. IEDEREEN! Bankjes, ooit om op te zitten, nu groen van de klimplanten en de schimmel. Fietsen staan ongebruikt langs de weg, al roest uitslaan op de straten en muren. Het park, ooit zo groot en mooi, nu een oerwoud waar je zelfs meerdere verloren beschavingen kan vinden. Niet een prettig aan zicht. Langzaam staan ze stil bij een groot gebouw. Vroeger diende die als opslag, nu is het een grote plantenbak waar de takken door de ruiten naar de zon probeerde te wijzen. Ze zuchtte alle drie in een keer. Alsof het afgesproken was. "Wist je nog toen we hier nog al onze afleveringen haalde?!" zei ik, om de stilte te onderbreken en herinneringen op probeerde te halen. Langzaam knikte de drie andere. "Ja, lang vervlogen tijd. Heel lang vervlogen." Zei Lin. Langzaam trok ik een tak van de deur weg, zodat hij open gemaakt kon worden. Het raam in de deur was met algen bestrijkt, als een laagje poedersuiker op een pannenkoek. "Wat doe je?!" Zei Jodyza op een waarschuwende en strenge toon. Waarschijnlijk schrok hij zelf van de manier dat hij het zei, want hij schrok zelf lichtelijk van zijn eigen toon. "Zal even binnen kijken wat er nog van over is"reageerde ik terug. "Wees voorzichtig" reageerde Robin. Ik knikte lichtelijk, bijna niet zichtbaar. "Enkel nog binnen zien te komen" reageerde ik daarop. Robin keek om zich heen en zag even verder op een bijl liggen. Hij rende er naar toe en gaf die bijl aan mij. "Hier neem dit"Zei hij direct erbij. Ik schot in de lach, net als Jodyza en Lin. "Wat? WAT?" riep Robin naar de rest. "Eerst zeg je, wees voorzichtig en vervolgens geef je hem een bijl. Beetje raar" Reageerde Lin die duidelijk van de situatie genot. "Nou ik bedoeld het alleen goed" zei Robin op een botte toon en maakte een gebaar dat hij er niks meer over wou horen. Langzaam tikte ik het raam in met de steel van de bijl. Met de achterkant van het blad sloeg ik de scherven uit het raam. Langzaam, maar voorzichtig kon ik mezelf wurmen door het nog niet al te grote gat. was zelf niet de dunste, maar het lukte me wel om door het gat te komen met veel moeite. Ondanks hoe de buitenkant van het gebouw eruit zag, was de binnenkant nog redelijk oké. Niet gaaf meer, maar ook niet echt veel te beschadigd. Met een paar trappen probeerde ik de deur te openen. Met een klap sloeg de deur open en kapot tegen de muur.

"Moeten jullie kijken" Zei ik met enige blijdschap dat dit 'nostalgie' nog steeds over eind is. Met verbazing keken de rest ook met ogen open. "Het is nog helemaal goed hier binnen" Merkte Jodyza op. "Misschien is het enkel de buitenkant die is verwoekert tijdens die tijd"Reageerde Lin. Langzaam liepen ze door het gebouw om te kijken wat er nog over is en/of er wat kapot was. Enthousiast riep Robin "HIER!!!". De andere kwamen aan en zagen tot verbazing een kist vol met geld en waardevolle spullen. "Wow, dat is veel" zei Lin. "Zekers. Wat zullen we er mee doen? " Zei Robin. "Een vliegtuig kopen? Een ijssalon openen of gewoon alles gezamenlijk delen?". "Nee, et is eigendom van Pokecharstad!" Riep Jodzya een beetje streng nar Robin. "Misschien... zijn de andere gebouwen ook nog gaaf van binnen" Zei ik beetje in gedachte verzonken. Jodyza gaf mij een klap om weer bij het heden te komen. Zachtjes gromde ik als een hond naar Jodyza en gaf hem een klap terug. "Ik bedoel... kunnen we het geld niet gebruiken om Pokecharstad weer in de oude staat te maken? En misschien nieuwe gebouwtjes, pleintjes en een nieuw park." Reageerde ik gelijk terug. "Als de andere gebouwen en huizen ook in deze staat zijn, moet dit meer dan genoeg zijn, denk ik". Zachtjes klonk instemmend gemompel en uit het niets begon Lin te lachen. "Pokecharstad opnieuw bouwen?! hahaha, laat me niet lachen. dit is een verlaten stad. Zelfs dieren willen hier niet eens wonen en als je het dan opgeknapt heb, dan hebben mensen geen aanleiding om hier te blijven." Zei Lin lacherig. Stiekem moest iedereen haar gelijk geven, ondanks dat ze dat niet wilden. "we... kunnen het altijd proberen"reageerde Jodyza. Instemmend knikte iedereen eens. "Maar hoe? Hoe gaan we het dan aanpakken?"Zei Lin. "Allereerst alles netjes maken en nieuwe dingen plaatsen. Met een beetje hoop zullen er mensen komen die ons zullen helpen met deze klus" reageerde ik. "Zelfs Lin stemde nu in. Het geld werd met een klein gedeelte gedeeld door de groep om voorbereidingen te kunnen treffen voor de opknapbeurt die de stad wel nodig zou hebben. "koop met dit geld enkel het hoog nodige" voegde Jodyza er snel aan toe en keek met een dreigende blik nar Robin. Lachend knikde Robin instemmend eens met deze 'eis'. De dag verdween langzaam achter de horizon en de lucht kleurde van blauw naar oranje en toen weer naar zwart. De groep ging langzaam uit elkaar om elkaar de volgende dag te gaan helpen met de opknap beurt.

--- Einde---

Wow, wat een lap tekst. Moet echt eens werken aan alinea's enzo haha. Verslag schrijven is makkelijker. Hoef je niet zo overna te denken. haha. Ik hou van kleurtjes haha!
Afbeelding Afbeelding
Lid van de vereniging van krabben die niet kunnen scharen.

phantomra
Pro Trainer
Pro Trainer
Berichten: 489
Lid geworden op: 27-08-2011 01:25

Bericht door phantomra » 13-04-2013 20:05

Resurection of the fallen city

Hoofdstuk 2: De terugkeer van een oude bekende.

De morgenzon kruipte langzaam aan de horizon omhoog. Het de schaduwen van de planten verkleurde lichtelijk groen. Ja, er was nog weinig veranderd. Enkel de beslissing was gemaakt, Pokecharstad zal herijzen uit de as waartoe hij nu gebrand was.

Langzaam trok ik de takken en bladeren weg voor mijn raam. Ze fungeerde tijdelijk toch maar als gordijnen nu er niks beters in de stad was te vinden. Met een zucht stond ik naar de opkomende zon te kijken en realiseerde me dat er nog een hoop werk te doen was. Toch was het in mijn hoofd al een geslaagde opdracht. Het leek wel alsof de gebouwen zelf al besefte dat de takken, die zich nou vastklampt aan de gebouwen, binnenkort verleden tijd zou zijn. Er kwam een lichtelijk waterstraaltje uit de fontein. Gister vielde het me niet op dat hij nog werkte. We hadden het gebouw naast de opslag in gebruik genomen als zijnde een slaapplaats. Iedereen zijn eigen vertrek. Het was niet ideaal maar een tijdelijk oplossing.

Langzaam hoorde ik op de achtergrond stappen richting mijn deur komen. Er was blijkbaar al iemand wakker. Verblind door het zonlicht draaide ik me om en zag dat de deur met een slinger werd open gegooid. In mijn ooghoeken zag ik twee koffers staan. Die heb ik niet neergezet en al snel werd al duidelijk dat ik daar gelijk in had. In de deuropening stond namelijk een oude bekende. Vaag keek het gestalte me aan en liep langzaam de kamer in. Met elke stap dat het zette hoorde je een harde holle klap op de houten vloer. Langzaam verdwenen de schaduwen die zich over het gestalte hadden gewikkeld en werd vervangen door het ochtendlicht van de zon. Ik liep langzaam naar vormen en probeerde met een gebolde vuist de verblindheid uit mijn ogen te wrijven. Voor me stond Moon Angel met een boos gezicht. "Jij gaat met Lin, Robin en Jodyza hierheen en vraagt mij niet even." Zei zei op een harde toon door de kamer. "Euhm... d-dat klopt enigszins, denk ik." reageerde ik terug, niet wetende wat te zeggen. "Pff... zeg maar niks." zei ze terug. op een wat snellere loopsnelheid kwam ze naar me toe en sloeg ze haar armen om me heen. "Ik ben nog steeds heel boos op je." Voegde ze toe om duidelijk te maken dat ze me nog steeds niet vergeven had. "Sorry... het spijt me. De volgende keer zal ik je zeker mededelen als we hierheen gaan." Wist in mijn achterhoofd dat dit een belofte was die ik toch zou vergeten. Jammer genoeg was ik niet een kei in het onthouden van gemaakte afspraken. Langzaam sloeg ik mijn armen om haar heen. Het voelde heel raar. "Zo, wat kom je hier doen?" Vroeg ik. Het klonk heel rot, maar zo was het niet bedoeld. Moon keek me raar aan, maar gelukkig snapte ze dat het niet gemeen was bedoeld. "Ik was hier in de beurt en besloot hierheen te komen. Toen zag ik dat er dingen veranderd waren en ben maar rondgaan kijken. Ik kwam Lin daarstraks tegen." zei ze op een rustige toon. ze voegde al snel een glimlach aan haar verhaal. "Oh oké, leuk dat je hier bent. We hebben een groot gedeelte van de het geld van Pokecharstad gevonden en gaan het gebruiken om de stad nieuw leven in blazen. Maar vind je het heel erg om me nu los te laten, zodat ik kan ontbijten en ervoor zorgen dat ik niet aan de hongerdood zal sterven." Ik lachte een beetje met een glimlach gevolgd. Ze liet me los en mompelde een beetje "Mannen... altijd denken aan hun maag.". Ik hoorde het wel, maar gaf er geen aandacht aan. Ik liep naar beneden toe waar de grote tafel al gedekt was met eten.

Na de maaltijd praatte Moon en ik samen nog wat langer om de avonturen die we in de tussentijd hebben beleefd met elkaar te delen. Moon was altijd wat avontuurlijker dan ik. ik zat toch liever voor mijn computer spelletjes te spelen en anime te kijken dan dat ik op avontuur ging. De wereld was een enge plek en het viel me op dat ik de enige was die zo er over dacht. Jodyza is altijd enthousiast en voorbereid op alles. Robin is altijd impulsief. Lin is altijd kritisch, maar komt soms met de geniaalste ideeën die het plan weer stimuleerde. En ik... Ik was gewoon een lui konijn dat liever in zijn bed bleef liggen en kinderachtig was. Ik vond het zelf wel bij me passen. Af en toe kwam ik ook wel met ideeën maar waren zo onpraktisch dat ze meestal nooit werd uitgekozen. Ik zuchtte bij die gedachte. Was eigenlijk niet zo'n goed idee om mee te gaan met iedereen. Ze zouden toch niks aan me hebben. "Moon, wat vind je van me?" vroeg ik, ik had er gelijk al spijt van. "euhm... je bent aardig, grappig en een plezier om mee te zijn. Ook kan je soms wijs uit de hoek komen." zei ze op een liefelijke toon. Iedereen zei dat, maar ik begreep nooit of dat een standaard verhaaltje was om het juiste en correcte antwoord niet te geven. Desalniettemin voelde ik me er wel altijd beter door. Ik stond op en vertelde Moon dat er nog een lege kamer naast die van mij was en dat ik maar aan het werk ging om de planten weg te halen.

Zucht, ik was enigszins opgelucht dat ik me zo weg heb kunnen praten uit het gesprek en begon maar langzaam de takken weg te halen. Na een paar uur was er al een open pad gecreeerd tot alle gebouwen in een omtrek van 25 meter vanaf het gebouw waar we sliepen. Het was meer werk dan dat ik in eerste instantie dacht. Ik had een berg vol met afgehakte takken gemaakt aan het begin van de stad. Wat moesten we met het afval gaan doen wat we zouden creëren?

---Einde---
Afbeelding Afbeelding
Lid van de vereniging van krabben die niet kunnen scharen.

pikachu112
Frontier Brain
Frontier Brain
Berichten: 1180
Lid geworden op: 30-07-2011 11:22

Re: PokeChar Stories!

Bericht door pikachu112 » 20-04-2021 17:30

Beste leden. Hier een bericht van mij AeroCool na lange tijd.
ik ben weer begonnen met schijven van pokemon verhaal op www.aerostory.nl wil jij ook weer in de story voorkomen?
check dan nu de site en meld je aan

Plaats reactie