Geplaatst: 17-05-2012 23:33
Tijdens Deel 10 + The Day After!
Dit verhaal speelt zich een stuk af tijdens deel 10 en een stuk de dag na de gebeurtenissen van deel 10.
Net nadat het masker van Arceus werd afgehaald, zagen Kevin, Aerocool, Pikachu en Bulbasaur dat alles terug ok was en liepen snel een stuk buiten Pokécharstad gevolgd door al hun helpende vrienden.
Daarna kwam de grote lichtflits en ging ook Arceus naar de andere Pokémon.
Lin, Phantomra, Jodyza, Kenneth, Robin en Seviper stonden nog steeds op het plein waar alles gebeurt was.
Ze wisten natuurlijk nog alles van John, maar iets meer van Arceus en de andere Pokémon die hadden geholpen.
Alle leden stonden muistil in een cirkel rond John.
“Wat doen we nu met John?” vroeg Kenneth.
“We laten hem hier liggen, zijn verdiende loon.” Zei Seviper.
“Seviper niet overdrijven, John heeft medische hulp nodig.” Zei Lin.
“Ben je vergeten wat hij iedereen heeft aangedaan.” Zei Phantomra.
“Stop dat geruzie.” Klonk er plots een stem achter hun.
Alle leden draaiden hun om en zagen Max staan met twee dokters naast hem en een brancard.
“John zal alle medische hulp krijgen die hij nodig heeft.” Zei Max.
“Als hij genezen is kan hij zijn daden verklaren.” Zei Max.
“Maar…” begon Seviper.
“Seviper deze keek duld ik zelfs geen tegenstand van jou.” Zei Max en gaf toen een teken naar de dokters.
De dokters legde John voorzichtig op de brancard en keerde vergezeld door Max terug naar Pokécharziekenhuis.
De leden bleven een beetje verbijsterd achter.
Kevin, Aerocool, Pikachu en Bulbasaur wachtte samen met de andere Pokémon op de komst van Arceus.
“Dat was een super redding Aerocool.” Zei Kevin.
“Ja ook van Pikachu.” Zei Bulbasaur.
“Ja jullie hebben gezorgd dat we konden ontsnappen, dus we moesten jullie terug halen.” Zei Aerocool.
Plots begonnen de Pokémon 1 voor 1 te verdwijnen.
“Wat gebeurt er?” vroeg Kevin.
“Ik zal zo bij jullie zijn, maar ik stuur de Pokémon al terug naar het magische bos.” Zei Arceus telepathisch.
“Neem voorlopig maar afscheid van jullie vrienden.” Zei Arceus.
Kevin en Aerocool zagen hoe alle Pokémon verdwenen.
Raichu en Ivysaur kwamen zo snel ze konden naar Kevin, Aerocool, Bulbasaur en Pikachu.
“Wel dit is voorlopig het afscheid, ik euh…” Maar voor Kevin zijn zin kon afmaken gebruikte Ivysaur zijn roede om Bulbasaur en Kevin een dikke knuffel te geven.
Raichu deed het zelfde met Aerocool en Pikachu.
Daarna nam Kevin afscheid van Raichu en Aerocool van Ivysaur.
“Bedankt voor alle hulp.” Zei Kevin.
“Ja zonder jullie zouden we het niet gekund hebben.” Zei Aerocool.
“Nee dan moeten jullie eerst evolueren.” Zei Raichu met een lach.
Kevin, Aerocool, Pikachu en Bulbasaur keken boos.
“Grapje.” Zei Ivysaur toen.
“Jullie zijn sterker dan sommige Ivysaurs en Raichus.” Zei Ivysaur.
Toen begonnen Ivysaur en Raichu langzaam te verdwijnen.
Aerocool, Kevin, Pikachu en Bulbasaur zwaaide hun uit met de tranen in hun ogen.
En plots waren ze weg.
Het viertal werd plots genezen van al hun opgelopen wonden en toen verscheen Arceus.
Na het veranderen in mensen en het ontvangen van hun pasje, namen Kevin en Aerocool voorlopig afscheid van Arceus en wandelde terug richting Pokécharstad.
Plots stopte Kevin en rende een heel eind terug.
“Wat doe je?” vroeg Aerocool.
Kevin antwoordde niet en rende nog verder.
Na een tiental minuten kwam hij terug.
“Onze bandjes lagen daar nog.” Zei Kevin en gaf Aerocool zijn bandje weer aan hem.
“Oh, ja hoe konden we die nu vergeten.” Zei Aerocool.
“Jullie zullen die nog nodig hebben.” Zei Bulbasaur.
“Ja klopt Bulbasaur.” Zei Kevin
“Wat zei hij dan?” vroeg Aerocool.
“Dat we die nog nodig zullen hebben.” Zei Kevin.
“Oh ja heeft hij gelijk in.” Zei Aerocool.
Daarna wandelde het viertal verder.
De andere leden waren ondertussen allemaal naar het Pokécharziekenhuis gegaan.
Tijdens het grote gevecht waren ook de drie laatste leden weer bijgekomen.
Iedereen stond nu in de kamer van MrDammann en Domi ook Akka die ondertussen bijgekomen was.
“Ik ben blij dat jullie allemaal weer in orde zijn.” Zei Max.
“Wij ook.” Lachte Kefke die nog steeds op krukken liep.
“Ja, zo lang slapen is niks voor mij.” Zei Domi.
“Nee voor mij ook niet.” Zei MrDammann.
Toen kwamen plots de dokters binnen.
“Hallo, is het mogelijk even de kamer te verlaten, wij voeren nog een paar tests uit om te zien als ook Domi en MrDammann morgen naar huis mogen.” Zei de dokter.
Iedereen knikte en stapte toen uit de kamer.
“Ik vraag me nog steeds af wat John bezielde.” Zei Phantomra.
“Ja heel raar.” Zei Lin.
“Als John wakker is zal hij ons de nodige uitleg moeten geven.” Zei Seviper.
“Inderdaad.” Zei Max.
Plots kamen Kevin, Aerocool, Pikachu en Bulbasaur om de hoek gewandeld.
Iedereen kreeg een glimlach op hun gezicht.
“Kevin, Aerocool.” Klonk het langs alle kanten.
“Wat zijn we blij dat jullie terugzijn, dat moet een lange reis geweest zijn.” Zei Kefke.
“Een reis?” vroeg Kevin.
“Ja een reis.” Zei Aerocool en trok zijn ogen groot open.
“Ja natuurlijk onze reis.”Lachte Kevin.
“Allemaal dankzij Max.” zei Aerocool.
“Ja, normaal zouden alle leden die reis gehad hebben, maar toen jullie vertrokken lagen er al veel leden in het ziekenhuis.” Zuchtte Max.
“Ja maar nu is alles gelukkig voorbij.” Zei Lin.
“Ja we hebben allemaal goed gevochten.” Zei Aerocool.
Kevin neep hem in zijn arm.
“Ik bedoel natuurlijk jullie.” Lachte Aerocool.
“Wat doen jullie raar.” Zei Max.
Maar voor Kevin en Aerocool iets konden zeggen klonk er geroep uit de kamer van John.
Alle leden behalve Domi en MrDammann want die lagen nog op hun kamer, liepen de kamer van John binnen.
Ook Robin die nog steeds Jolteon was liep mee de kamer binnen.
John was ondertussen wakker geworden en lag met tranen in zijn ogen in zijn bed.
Toen iedereen binnen kwam durfde John niemand aankijken.
Hij wist dat hij verkeerd geweest was en durfde daarom ook niemand onder ogen doen.
Toen liep Max wat korter.
“John leg jezelf maar eens uit.” Zei Max.
John keek zachtjes naar boven.
“Wel…ik…euhm.” Zei John.
“Toen ik zag hoe goed Pokécharstad geworden was, en hoe mooi, reeg ik heimwee en spijt dat het biet meer van mij was.” Zei John.
“Ik draaide helemaal door, omdat ik het zo graag terug wilde.” Zei John.
“Maar na al die aanvallen, raakte ik gewond en toen ik hier wakker werd besefte ik dat ik verkeerd bezig was en ik heb daar dus ook zeer veel spijt van.” Zei John en keek weer naar de grond.
Alle leden werden stil, je kon een naald horen vallen in de kamer.
“Wel, je acties zijn niet goed te praten, en met veel leden zul je het vertrouwen weer moeten opbouwen, maar ik ben bereid je een tweede kans te geven.” Zei Max.
Een kleine lach verscheen op John zijn gezicht.
“Als Max dat wil doen, dan ik ook wel.” Zei Lin.
“Iedereen verdient een tweede kans zeker?” zei Phantomra.
“Klopt.” Zei Seviper.
En zo gaven alle leden hem een tweede kans.
Kevin en Aerocool dachten even aan wat er allemaal gebeurt was en twijfelde even.
Plots keken ze beide op.
“Jullie hebben gelijk iedereen verdient een tweede kans.” Zei Kevin.
En ook Aerocool knikte.
John was heel blij met deze reacties een traan van blijdschap rolde over zijn wang.
“Bedankt Jongens en nog eens sorry.” Zei John.
Plots kwamen de dokters binnen.
“Ook MrDammann en Domi zijn in orde en mogen morgen naar huis.” Zei 1 van de dokters.
Iedereen keek blij, alle leden van Pokéchar waren eindelijk beter.
“En ik dokter?” sprak John.
“Jij hebt een paar aardige klappen gehad, maar door je snelle verzorging, mag ook jij naar huis, tenzij er klachten lopen tegen je, dan zal Keffie die moeten inkijken.” Zei de dokter.
“Ik denk dat er geen klachten zullen zijn.” Zei Max.
Ook de andere leden knikte.
“Fijn minder werk.” Lachte Keffie die ook bij de groep stond.
“Goed nu alles opgelost is, ga ik mijn agenten verzamelen en weer terug naar ons politiekantoor.” Zei Keffie.
“Keffie, ik geef morgenavond een groot feest voor alle leden, gewoon dat we even kunnen relaxen, ik verwacht jou met je corps ook.” Zei Max.
“Lijkt me leuk, tot morgen.” Zei Keffie met een knipoog.
Daarna verliet Keffie de kamer.
“Dus jongens jullie hebben het ook gehoord he.” Zei Max.
Alle andere knikte met een lach.
“Ik ga het even melden aan Domi en MrDammann en ga dan naar huis.” Zei Max.
John keek weer naar de grond.
Voor Max buiten ging keek hij weer naar John.
“John, jij mag ook komen.” Zei Max.
John keek blij op.
“Bedankt jongens allemaal.” Zei John.
De leden lachte en liepen daarna samen met Max de kamer uit.
John bleef opgelucht, maar wel met een beetje schuldgevoel achter.
De leden stonden allemaal in de gang van het ziekenhuis.
“Oh ja, voor diegene die het nog niet wisten, jullie gsms zijn allemaal stuk.” Zei Phantomra.
“WAT?” riepen Kevin, Aerocool, Akka e nog een paar andere die nog van niets wisten.
“Ja sorry, maar er zaten bommetjes in.” Zei Phantomra.
Iedereen keek een beetje boos maar begreep de situatie.
Daarna gingen alle leden naar hun eigen huis.
Kevin, Kefke, Aerocool, Pikachu en Bulbasaur liepen in het woongebied van Pokéchar, terwijl de andere al allemaal lagen te slapen.
“Gaan jullie nog mee wat drinken bij mij thuis?” vroeg Aerocool aan Kevin en Kefke.
“Ik denk dat ik pas voor vandaag, ik ben best moet.” Zei Kefke.
“Ok ik ga nog wel even mee, tot morgen maat.” Zei Kevin en gaf Kefke voorzicht een high five.
“En voorzichtig he?” zei Kevin.
“Geen zorgen, ik loop dan wel op krukken, maar als het moet kunnen die ook dienen als wapens.” Zei Kefke met een lach.
“Ja en voorlopig zijn we hopelijk gespaard van ongelukken.” Zei Aerocool.
“Pika pika. Ja dat is inderdaad te hopen.” Zei Pikachu.
Aerocool antwoordde Pikachu zonder nadenken.
“Alles komt goed Pikachu, geen zorgen.” Zei Aerocool.
Kefke keek een beetje raar.
“Wat kun jij goed raden wat Pikachu zegt.” Lachte Kevin en trok zijn ogen groot open naar Aerocool.
Aerocool had meteen de hint door en wist dat het leek alsof hij Pikachu verstond.
“Ja haha zeg het wel.” Zei Aerocool met een lachje.
“Maar goed tot morgen jongens.” Zei Kefke en vertrok toen richting zijn huis.
“Dat was close.” Zei Kevin.
“Ja ik ben zo lang gewoon geweest op tegen Pikachu te praten dat ik dit nu onbewust doe.” Zei Aerocool.
“Ja we moeten gewoon een beetje opletten, das alles.” Zei Kevin.
“Kevin, ik ben moe wandelen kan je me even dragen.” Zei Bulbasaur.
“Ja hoor.” Zei Kevin en pakte Bulbasaur op.
Daarna liepen ze allemaal naar het huis van Aerocool.
Aerocool deed de deur open en zijn ogen werden groot.
“Wat een rommel!” riep hij luid.
“Ssssst, iedereen slaapt.” Zei Kevin.
Daarna zag Kevin het huis en moest heel hard lachen.
“Haha, ik ben blij dat ik Lin heb geholpen met de zoektocht.” Lachte Kevin.
“Ja maar, dit is overdreven.” Zei Aerocool.
Pikachu die ook het huis had gezien, was zelfs van Aerocool zijn schouder gevallen van het schrikken.
“Als we allemaal even helpen, is dit zo weer opgeruimd.” Zei Kevin met een knipoog.
“Laten we er maar aan beginnen.” Zei Bulbasaur.
Al snel begon het viertal met het opruimen van Aerocool zijn woning.
Na een uurtje waren ze klaar.
“Ok tijd voor ons drankje.” Zuchtte Aerocool.
En ook Pikachu viel moe op de grond.
“Sorry maar ik ga ook naar huis maar.” Zei Kevin.
“Oh wat jammer.” Zei Aerocool.
“Dit drankje heb ik nog te goed, maar nu wil ik in mijn bed liggen.” Zei Kevin.
“Ja dat begrijp ik.” Zei Aerocool.
Kevin en Bulbasaur zeiden dag tegen Aerocool en Pikachu en gingen ook weer naar hun huis.
Daarna viel de nacht over Pokécharstad en kam ook snel de ochtend weer.
Max was al vroeg uit de veren om stipt acht uur was hij al aan het kijken hoe het zat met de heropbouw van Pokéchar plein waar het gevecht had plaatsgevonden.
“Alles gaat goed hier.” Zei Max tegen zichzelf en keek hoe alles weer netjes werd opgekuist.
Max had voor het feest een grote tent geregeld en een traiteur die allemaal de hapjes zou voorzien.
Maar natuurlijk moest dan eerst het plein opgeruimd en opgebouwd zijn.
“De werken zullen zeker voor deze avond klaar zijn baas.” Zei een man.
“Dat is goed.” Zei Max en keek voldaan rond.
“Nu even naar mijn kantoor nog wat dingen regelen voor deze avond.” Zei Max en liep richting het hoofdkantoor van Pokécharstad.
Rond negen uur begonnen stilaan de andere leden wakker te worden.
Phantomra zat met een kop koffie rustig de krant te lezen.
Lin zat samen met Linoone en Purrloin te ontbijten.
En ook de andere leden hadden plaatsgenomen aan hun ontbijt tafel.
Robin werd ook wakker en merkte dat hij weer een mens was en was hier ook heel blij mee.
Alleen Kevin en Aerocool lagen nog steeds in een diepe slaap.
Tot plots Kevin en Bulbasaur gewerkt werden door het geklop op de voordeur.
“Dit kunt ge echt niet menen.” Zei Kevin.
Kevin kroop langzaam recht en stapte half met zijn ogen toe uit zijn bed.
Daardoor had hij niet gezien dat Bulbasaur al voor hem liep en trapte recht op zijn poot.
“AAAAAAAUW!” riep Bulbasaur boos.
“Oh sorry Bulbasaur.” Zei Kevin.
Daarna ging Kevin half slapend naar de deur en deed die ook open.
“Goedemorgen maatje.” Zei Kefke opgewekt.
“Ik dacht ik spring eens binnen, alhoewel ik met deze krukken niet veel zal springen.” Lachte Kefke.
“Goed idee, volgende keer wat later.” Zei Kevin zacht.
Toen merkte Kefke op dat Kevin net wakker was.
“Oeps je sliep nog zeker?” vroeg Kefke.
“Goed geraden, maar dat geeft niet.” Zei Kevin.
“Ja dat was niet de bedoeling.” Zei Kefke.
“Heb je al ontbeten.” Zei Kevin.
“Ja, niet echt ontbeten, ik heb wat vers geperst sinaasappelsap gedronken.” Zei Kefke.
“Schuif aan.” Zei Kevin en dekte ondertussen verder de tafel.
“Nee hoeft niet hoor.” Zei Kefke.
“Ga nu maar zitten.” Zei Kevin en knipoogde.
Kefke lachte en ging zitten.
Daarna ontbeten Kevin, Kefke en Bulbasaur.
Ook Aerocool werd stilaan wakker en genoot van een stevig ontbijt.
Alle leden hadden om 10uur afgesproken op het Pokécharplein om een beetje bij te praten.
Rond 10uur stonden dan ook alle leden te praten en was iedereen blij voor Robin dat hij weer de oude was.
Alleen Max en John ontbraken nog en ook de Digimon waren thuisgebleven.
Maar toen kwam plots John aangelopen met een grote doos.
Iedereen keek hem aan.
“Jongens, ik weet dat dit niet alles goed maakt, maar het is een begin.” Zei John.
Daarna haalde hij voor iedereen een nieuwe gsm uit de doos.
“Wauw John, dat had je echt niet moeten doen, zo'n Iphone kost nogal wat.” Zei Lin.
“Ik vind dit cadeautje wel op zijn plaats.” Zei Phantomra met een lach.
Iedereen was zeer blij met dit cadeau.
Daarna probeerde ze allemaal deze nieuwe gsms en ze wisselde ook nummers uit.
Toen gingen ze weer rustig verder met praten en ook John mengde zich voorzichtig in het gesprek.
Plots begon MrDammann te roepen.
“Mag ik eventjes jullie aandacht.” Zei MrDammann.
Iedereen stopte onmiddellijk met praten en keek naar MrDammann.
“Ik wil eventjes wat melden.” Zei MrDammann.
“Ik heb na grondig nadenken besloten dat ik op een lange reis ge vertrekken.” Zei MrDammann.
“Ik ben daarstraks al even bij Max geweest en hij is hiervan op de hoogte, hij weet ook dat ik ook niet op het feest zal zijn.” Zei MrDammann.
De leden werden allemaal stil en vonden dit niet echt prettig.
“Geen zorgen ik kom terug.” Zei MrDammann en begon daarna van iedereen afscheid te nemen.
Daarna draaide MrDammann zich om en vertrok naar huis om zijn spullen op te halen.
De andere leden keken hoe hij stilaan uit het zicht verdween, hij draaide zich nog 1 keer om en zwaaide ook nog eens.
Toen hij zich weer omdraaide schoof hij uit over een steentje en knalde tegen de grond.
“Ik heb niks!” riep MrDammann luid.
De andere leden begonnen te lachen en dachten nog even aan alle grappige momenten.
Iedereen wou net terug naar huis vertrekken om hun gaan klaar te maken voor het feest, toen plots in verte Moon aankwam vergezeld door een jongen.
“Hey Moon!” riepen de andere leden en zwaaide al naar haar.
Moon kwam stilaan korter bij.
“Hey jongens.” Zei Moon toen ze eindelijk de andere bereikt had.
“Oh sorry, dit is Steal.” Zei Moon.
Iedereen maakte kennis met Steal.
“En wat brengt jou hier Moon.” Zei Seviper.
“Wel ik en Steal komen wonen in Pokécharstad.” Zei Moon.
“Leuk!” zei Robin.
“Ja, ik wilde dat al eerder doen, maar Kevin en Aerocool vertelde me over aanvallen en daarom besloot ik te wachten.” Zei Moon.
John keek een beetje sip en ook de andere leden merkte dit.
“Maar dit is gelukkig allemaal over nu.” Zei Kevin met een lachje.
“Ja inderdaad en toen ik vertrok, ben ik onderweg Steal tegengekomen en die was ook op weg naar hier.” Zei Moon.
“Klopt.” Zei Steal.
“Wel perfecte timing deze avond is er een feestje.” Zei Seviper.
“Wat leuk.” Zei Moon.
En zo ging iedereen nog even door met praten, tot plots er iets heel ongewoons gebeurde.
Kevin en Aerocool waren in gesprek toen plots Aerocool een staart kreeg net zoals die van Pikachu.
Kevin had dit als enige gezien en zijn ogen werden groot.
“Aero, snel kijk achter je.” Fluisterde Kevin.
Aerocool keek hem heel raar aan maar keek achter hem.
Toen merkte hij ook dat hij een staart had.
“Shit!” riep Aerocool.
“Snel doe iets!” riep Kevin.
Aerocool trok snel zijn t-shirt over de staart.
Toen kwamen plots Pikachu en Bulbasaur naar hun toe, die waren wat aan het spelen in het graspleintje.
Kevin zijn ogen waren nog steeds groot en probeerde samen met Aerocool de staart te verbergen.
“Pika pi? Wat doen jullie?” vroeg Pikachu.
“Aerocool heeft een staart.” Fluisterde Kevin.
Pikachu en Bulbasaur begonnen te lachen.
“Het is echt!” zei Kevin boos.
Pikachu en Bulbasaur keken achter de rug van Aerocool en merkte de staart op.
Pikachu viel op de grond van het schrikken.
Plots voelde ook Kevin wat aan zijn voet, hij keek naar beneden en zag twee roede.
“Bulbasaur trek die even in wil je.” Zei Kevin en hiel Aerocool verder.
“Balba balba. Ik gebruik mijn roede niet.” Zei Bulbasaur.
“Dit is echt niet de tijd voor grapjes.” Zei Kevin en trapte met zijn voet op de roede.
“Auw!” riep Kevin.
Kefke hoorde dit en keek in hun richting.
Aerocool had gelukkig zijn staart net weg gekregen en Bulbasaur deed net alsof de roede van hem waren.
Kevin en Aerocool zwaaide naar Kefke met een lach.
Toen Kefke zich weer omdraaide stak Kevin zo snel hij kon de roede in zijn zakken.
“We moeten contact opnemen met Arceus, er is iets goed fout.” Zei Kevin.
Kevin, Aerocool, Bulbasaur en Pikachu deden hun best om zo stil mogelijk weg te sluipen.
Ze waren bijna uit de massa toen plots Lin voor hun stond.
“Hey jongens gaan jullie al weg.” Zei Lin.
“Ja geen tijd, nog veel werk voor deze avond he.” Zei Kevin met een lachje en probeerde niet al te paniekerig over te komen.
“Ja klopt, Kevin heeft heemaal gelijk.” Zei Aerocool.
“Ok dan tot deze avond.” Zei Lin.
Daarna liepen Kevin, Aerocool, Bulbasaur en Pikachu zo snel ze konden naar het huis van Kevin, aangezien dat het kortst bij was.
Ze kwamen aan bij het huis liepen naar binnen en sloten de deur met een zucht.
“Oef.” Zei Aerocool.
“Wat is dit nu weer.” Zei Kevin boos en pakte de roede vast.
“Arceus hoor je ons.” Probeerde Aerocool telepathisch.
Plots verscheen Arceus in Kevin zijn huis.
“Ik dacht al dat er een probleem was.” Zei Arceus.
“Dat is nog zacht uitgedrukt.” Zei Kevin en toonde zijn roede terwijl Aerocool zijn Pikachustaart toonde.
“Ik was vergeten vertellen dat aan die krachten een paar bijwerkingen zitten.” Zei Arceus.
“Tot de tijd dat jullie ze helemaal onder controle hebben, kunnen deze dingen gebeuren.” Zei Arceus.
“Je meent het.” Zei Kevin en rolde zijn ogen.
“Moet Aerocool naar het feest met een staart en ik met roede.” Zei Kevin.
”Ja Arceus dat kan echt niet.” Zei Aerocool.
“Voor nu haal ik ze even weg, maar tegen middernacht moeten jullie terugzijn want dan werkt mijn betovering uit en kan het elke
moment terugkomen.” Zei Arceus.
“Bedankt goede fee, staat onze pompoen ook klaar.” Zei Kevin boos.
Aerocool begon een beetje te lachen.
“Ik bedoel niet dat ze dan ook onmiddellijk terugkomen, maar na middernacht heb ik er geen controle meer over.”zei Arceus.
“Ja best, maar laat deze nu maar snel verdwijnen.” Zei Kevin boos.
Er kwam weer een grote lichtflits en de staart en de roede verdween en ook Arceus was weg.
“Gelukkig maar.” Zei Aerocool.
“Dit had een fiasco kunnen worden, gelukkig kunnen jullie Arceus bereiken.” Zei Bulbasaur.
“Zeg het wel.” Zei Kevin.
“Maar goed, ik ga me eens klaar maken voor deze avond.” Zei Aerocool.
“Goed plan.” Zei Kevin.
Daarna liepen Aerocool en Pikachu naar buiten.
Max was ondertussen klaar met alle regelingen.
Hij keek rond en vond zijn nieuwe kantoor wel schitterend.
“Ok ik zal me dan ook maar eens gaan klaarmaken.” Zei Max tegen zichzelf.
Rond de avond verzamelde iedereen op het mooi versierde plein.
Er was een grote tent die heel het plein overdekte, er waren lekkere hapjes en heel de tent was mooi uitbelicht met sfeerverlichting.
Ook alle leden en het hele politiekorps waren aanwezig en waren gekleed in hun beste outfits.
En deze avond mochten ook alle pokémon uit hun pokébals.
Toen ook Max verscheen was het feest compleet.
Max wandelde naar de micro en de speciaal gemaakte plaats waar hij kon speechen.
Iedereen applaudisseerde voor Max.
“Bedankt allemaal om her te zijn, eigenlijk zouden jullie moeten applaudisseren voor jullie zelf.” Zei Max.
“Door jullie bestaat Pokéchar nog steeds.” Zei Max.
“En John zit er niet over in, ondertussen is alles al een beetje overgewaaid en hebben de leden besloten om je een tweede kans te geven.” Zei Max.
“Nu John ook weer in ons team, zal niemand ooit Pokéchar kunnen stoppen.” Zei Max.
“We zullen in de toekomst als een hecht team werken en alle nog komende problemen ook als een team oplossen.” Zei Max.
“Ok geniet nu allemaal van het feest!” riep Max.
“Oh ja en jullie mogen in de toekomst nog een verassing verwachten.” Zei Max.
Alle leden applaudisseerden weer terwijl Max zich een beetje onder het volk begaf.
Ook Moon en Steal waren aanwezig op het feest en praatte een beetje met alle leden om zo toch een beetje kennis te maken.
Kefke kon ondertussen al lopen zonder krukken en Kevin kwam naar hem toe gewandeld.
“Wat goed dat je eindelijk weer helemaal de oude bent.” Zei Kevin met een lach.
“Ja, klopt, dat is eigenlijk ook mede wegens jou he.” Zei Kefke.
“Hoe bedoel je?” vroeg Kevin.
“Wel de dokters hebben me vertelt dat jij mij gevonden hebt.” Zei Kefke.
“Ja je hebt me echt laten schrikken.” Zei Kevin.
“Ja maar toch bedankt, zonder jou was ik er misschien niet meer.” Zei Kefke.
“Daar zijn we maten voor toch.” Zei Kevin met een knipoog.
Aerocool stond ondertussen bij Max en wou net vragen of alles in orde was met de opbouw toen er plots een lichtflits in de verte scheen.
Dat licht verlichte heel het plein en toen begon plots ook heel het plein de schudden.
Alle sfeerlichtjes sprongen stuk en ook veel van het eten viel op de grond.
Na een vijftal minuten stopte het plein eindelijk met schudden.
“Wat was dat nu weer.” Zei Seviper heel geïrriteerd.
“Dat wil ik ook wel eens weten.” Zei Max
Wat is de verassing van Max?
En wat was nu die lichtflits en die aardbeving?
Jullie lezen het allemaal na onze pauze in het nieuw verhaal!
Dit verhaal speelt zich een stuk af tijdens deel 10 en een stuk de dag na de gebeurtenissen van deel 10.
Net nadat het masker van Arceus werd afgehaald, zagen Kevin, Aerocool, Pikachu en Bulbasaur dat alles terug ok was en liepen snel een stuk buiten Pokécharstad gevolgd door al hun helpende vrienden.
Daarna kwam de grote lichtflits en ging ook Arceus naar de andere Pokémon.
Lin, Phantomra, Jodyza, Kenneth, Robin en Seviper stonden nog steeds op het plein waar alles gebeurt was.
Ze wisten natuurlijk nog alles van John, maar iets meer van Arceus en de andere Pokémon die hadden geholpen.
Alle leden stonden muistil in een cirkel rond John.
“Wat doen we nu met John?” vroeg Kenneth.
“We laten hem hier liggen, zijn verdiende loon.” Zei Seviper.
“Seviper niet overdrijven, John heeft medische hulp nodig.” Zei Lin.
“Ben je vergeten wat hij iedereen heeft aangedaan.” Zei Phantomra.
“Stop dat geruzie.” Klonk er plots een stem achter hun.
Alle leden draaiden hun om en zagen Max staan met twee dokters naast hem en een brancard.
“John zal alle medische hulp krijgen die hij nodig heeft.” Zei Max.
“Als hij genezen is kan hij zijn daden verklaren.” Zei Max.
“Maar…” begon Seviper.
“Seviper deze keek duld ik zelfs geen tegenstand van jou.” Zei Max en gaf toen een teken naar de dokters.
De dokters legde John voorzichtig op de brancard en keerde vergezeld door Max terug naar Pokécharziekenhuis.
De leden bleven een beetje verbijsterd achter.
Kevin, Aerocool, Pikachu en Bulbasaur wachtte samen met de andere Pokémon op de komst van Arceus.
“Dat was een super redding Aerocool.” Zei Kevin.
“Ja ook van Pikachu.” Zei Bulbasaur.
“Ja jullie hebben gezorgd dat we konden ontsnappen, dus we moesten jullie terug halen.” Zei Aerocool.
Plots begonnen de Pokémon 1 voor 1 te verdwijnen.
“Wat gebeurt er?” vroeg Kevin.
“Ik zal zo bij jullie zijn, maar ik stuur de Pokémon al terug naar het magische bos.” Zei Arceus telepathisch.
“Neem voorlopig maar afscheid van jullie vrienden.” Zei Arceus.
Kevin en Aerocool zagen hoe alle Pokémon verdwenen.
Raichu en Ivysaur kwamen zo snel ze konden naar Kevin, Aerocool, Bulbasaur en Pikachu.
“Wel dit is voorlopig het afscheid, ik euh…” Maar voor Kevin zijn zin kon afmaken gebruikte Ivysaur zijn roede om Bulbasaur en Kevin een dikke knuffel te geven.
Raichu deed het zelfde met Aerocool en Pikachu.
Daarna nam Kevin afscheid van Raichu en Aerocool van Ivysaur.
“Bedankt voor alle hulp.” Zei Kevin.
“Ja zonder jullie zouden we het niet gekund hebben.” Zei Aerocool.
“Nee dan moeten jullie eerst evolueren.” Zei Raichu met een lach.
Kevin, Aerocool, Pikachu en Bulbasaur keken boos.
“Grapje.” Zei Ivysaur toen.
“Jullie zijn sterker dan sommige Ivysaurs en Raichus.” Zei Ivysaur.
Toen begonnen Ivysaur en Raichu langzaam te verdwijnen.
Aerocool, Kevin, Pikachu en Bulbasaur zwaaide hun uit met de tranen in hun ogen.
En plots waren ze weg.
Het viertal werd plots genezen van al hun opgelopen wonden en toen verscheen Arceus.
Na het veranderen in mensen en het ontvangen van hun pasje, namen Kevin en Aerocool voorlopig afscheid van Arceus en wandelde terug richting Pokécharstad.
Plots stopte Kevin en rende een heel eind terug.
“Wat doe je?” vroeg Aerocool.
Kevin antwoordde niet en rende nog verder.
Na een tiental minuten kwam hij terug.
“Onze bandjes lagen daar nog.” Zei Kevin en gaf Aerocool zijn bandje weer aan hem.
“Oh, ja hoe konden we die nu vergeten.” Zei Aerocool.
“Jullie zullen die nog nodig hebben.” Zei Bulbasaur.
“Ja klopt Bulbasaur.” Zei Kevin
“Wat zei hij dan?” vroeg Aerocool.
“Dat we die nog nodig zullen hebben.” Zei Kevin.
“Oh ja heeft hij gelijk in.” Zei Aerocool.
Daarna wandelde het viertal verder.
De andere leden waren ondertussen allemaal naar het Pokécharziekenhuis gegaan.
Tijdens het grote gevecht waren ook de drie laatste leden weer bijgekomen.
Iedereen stond nu in de kamer van MrDammann en Domi ook Akka die ondertussen bijgekomen was.
“Ik ben blij dat jullie allemaal weer in orde zijn.” Zei Max.
“Wij ook.” Lachte Kefke die nog steeds op krukken liep.
“Ja, zo lang slapen is niks voor mij.” Zei Domi.
“Nee voor mij ook niet.” Zei MrDammann.
Toen kwamen plots de dokters binnen.
“Hallo, is het mogelijk even de kamer te verlaten, wij voeren nog een paar tests uit om te zien als ook Domi en MrDammann morgen naar huis mogen.” Zei de dokter.
Iedereen knikte en stapte toen uit de kamer.
“Ik vraag me nog steeds af wat John bezielde.” Zei Phantomra.
“Ja heel raar.” Zei Lin.
“Als John wakker is zal hij ons de nodige uitleg moeten geven.” Zei Seviper.
“Inderdaad.” Zei Max.
Plots kamen Kevin, Aerocool, Pikachu en Bulbasaur om de hoek gewandeld.
Iedereen kreeg een glimlach op hun gezicht.
“Kevin, Aerocool.” Klonk het langs alle kanten.
“Wat zijn we blij dat jullie terugzijn, dat moet een lange reis geweest zijn.” Zei Kefke.
“Een reis?” vroeg Kevin.
“Ja een reis.” Zei Aerocool en trok zijn ogen groot open.
“Ja natuurlijk onze reis.”Lachte Kevin.
“Allemaal dankzij Max.” zei Aerocool.
“Ja, normaal zouden alle leden die reis gehad hebben, maar toen jullie vertrokken lagen er al veel leden in het ziekenhuis.” Zuchtte Max.
“Ja maar nu is alles gelukkig voorbij.” Zei Lin.
“Ja we hebben allemaal goed gevochten.” Zei Aerocool.
Kevin neep hem in zijn arm.
“Ik bedoel natuurlijk jullie.” Lachte Aerocool.
“Wat doen jullie raar.” Zei Max.
Maar voor Kevin en Aerocool iets konden zeggen klonk er geroep uit de kamer van John.
Alle leden behalve Domi en MrDammann want die lagen nog op hun kamer, liepen de kamer van John binnen.
Ook Robin die nog steeds Jolteon was liep mee de kamer binnen.
John was ondertussen wakker geworden en lag met tranen in zijn ogen in zijn bed.
Toen iedereen binnen kwam durfde John niemand aankijken.
Hij wist dat hij verkeerd geweest was en durfde daarom ook niemand onder ogen doen.
Toen liep Max wat korter.
“John leg jezelf maar eens uit.” Zei Max.
John keek zachtjes naar boven.
“Wel…ik…euhm.” Zei John.
“Toen ik zag hoe goed Pokécharstad geworden was, en hoe mooi, reeg ik heimwee en spijt dat het biet meer van mij was.” Zei John.
“Ik draaide helemaal door, omdat ik het zo graag terug wilde.” Zei John.
“Maar na al die aanvallen, raakte ik gewond en toen ik hier wakker werd besefte ik dat ik verkeerd bezig was en ik heb daar dus ook zeer veel spijt van.” Zei John en keek weer naar de grond.
Alle leden werden stil, je kon een naald horen vallen in de kamer.
“Wel, je acties zijn niet goed te praten, en met veel leden zul je het vertrouwen weer moeten opbouwen, maar ik ben bereid je een tweede kans te geven.” Zei Max.
Een kleine lach verscheen op John zijn gezicht.
“Als Max dat wil doen, dan ik ook wel.” Zei Lin.
“Iedereen verdient een tweede kans zeker?” zei Phantomra.
“Klopt.” Zei Seviper.
En zo gaven alle leden hem een tweede kans.
Kevin en Aerocool dachten even aan wat er allemaal gebeurt was en twijfelde even.
Plots keken ze beide op.
“Jullie hebben gelijk iedereen verdient een tweede kans.” Zei Kevin.
En ook Aerocool knikte.
John was heel blij met deze reacties een traan van blijdschap rolde over zijn wang.
“Bedankt Jongens en nog eens sorry.” Zei John.
Plots kwamen de dokters binnen.
“Ook MrDammann en Domi zijn in orde en mogen morgen naar huis.” Zei 1 van de dokters.
Iedereen keek blij, alle leden van Pokéchar waren eindelijk beter.
“En ik dokter?” sprak John.
“Jij hebt een paar aardige klappen gehad, maar door je snelle verzorging, mag ook jij naar huis, tenzij er klachten lopen tegen je, dan zal Keffie die moeten inkijken.” Zei de dokter.
“Ik denk dat er geen klachten zullen zijn.” Zei Max.
Ook de andere leden knikte.
“Fijn minder werk.” Lachte Keffie die ook bij de groep stond.
“Goed nu alles opgelost is, ga ik mijn agenten verzamelen en weer terug naar ons politiekantoor.” Zei Keffie.
“Keffie, ik geef morgenavond een groot feest voor alle leden, gewoon dat we even kunnen relaxen, ik verwacht jou met je corps ook.” Zei Max.
“Lijkt me leuk, tot morgen.” Zei Keffie met een knipoog.
Daarna verliet Keffie de kamer.
“Dus jongens jullie hebben het ook gehoord he.” Zei Max.
Alle andere knikte met een lach.
“Ik ga het even melden aan Domi en MrDammann en ga dan naar huis.” Zei Max.
John keek weer naar de grond.
Voor Max buiten ging keek hij weer naar John.
“John, jij mag ook komen.” Zei Max.
John keek blij op.
“Bedankt jongens allemaal.” Zei John.
De leden lachte en liepen daarna samen met Max de kamer uit.
John bleef opgelucht, maar wel met een beetje schuldgevoel achter.
De leden stonden allemaal in de gang van het ziekenhuis.
“Oh ja, voor diegene die het nog niet wisten, jullie gsms zijn allemaal stuk.” Zei Phantomra.
“WAT?” riepen Kevin, Aerocool, Akka e nog een paar andere die nog van niets wisten.
“Ja sorry, maar er zaten bommetjes in.” Zei Phantomra.
Iedereen keek een beetje boos maar begreep de situatie.
Daarna gingen alle leden naar hun eigen huis.
Kevin, Kefke, Aerocool, Pikachu en Bulbasaur liepen in het woongebied van Pokéchar, terwijl de andere al allemaal lagen te slapen.
“Gaan jullie nog mee wat drinken bij mij thuis?” vroeg Aerocool aan Kevin en Kefke.
“Ik denk dat ik pas voor vandaag, ik ben best moet.” Zei Kefke.
“Ok ik ga nog wel even mee, tot morgen maat.” Zei Kevin en gaf Kefke voorzicht een high five.
“En voorzichtig he?” zei Kevin.
“Geen zorgen, ik loop dan wel op krukken, maar als het moet kunnen die ook dienen als wapens.” Zei Kefke met een lach.
“Ja en voorlopig zijn we hopelijk gespaard van ongelukken.” Zei Aerocool.
“Pika pika. Ja dat is inderdaad te hopen.” Zei Pikachu.
Aerocool antwoordde Pikachu zonder nadenken.
“Alles komt goed Pikachu, geen zorgen.” Zei Aerocool.
Kefke keek een beetje raar.
“Wat kun jij goed raden wat Pikachu zegt.” Lachte Kevin en trok zijn ogen groot open naar Aerocool.
Aerocool had meteen de hint door en wist dat het leek alsof hij Pikachu verstond.
“Ja haha zeg het wel.” Zei Aerocool met een lachje.
“Maar goed tot morgen jongens.” Zei Kefke en vertrok toen richting zijn huis.
“Dat was close.” Zei Kevin.
“Ja ik ben zo lang gewoon geweest op tegen Pikachu te praten dat ik dit nu onbewust doe.” Zei Aerocool.
“Ja we moeten gewoon een beetje opletten, das alles.” Zei Kevin.
“Kevin, ik ben moe wandelen kan je me even dragen.” Zei Bulbasaur.
“Ja hoor.” Zei Kevin en pakte Bulbasaur op.
Daarna liepen ze allemaal naar het huis van Aerocool.
Aerocool deed de deur open en zijn ogen werden groot.
“Wat een rommel!” riep hij luid.
“Ssssst, iedereen slaapt.” Zei Kevin.
Daarna zag Kevin het huis en moest heel hard lachen.
“Haha, ik ben blij dat ik Lin heb geholpen met de zoektocht.” Lachte Kevin.
“Ja maar, dit is overdreven.” Zei Aerocool.
Pikachu die ook het huis had gezien, was zelfs van Aerocool zijn schouder gevallen van het schrikken.
“Als we allemaal even helpen, is dit zo weer opgeruimd.” Zei Kevin met een knipoog.
“Laten we er maar aan beginnen.” Zei Bulbasaur.
Al snel begon het viertal met het opruimen van Aerocool zijn woning.
Na een uurtje waren ze klaar.
“Ok tijd voor ons drankje.” Zuchtte Aerocool.
En ook Pikachu viel moe op de grond.
“Sorry maar ik ga ook naar huis maar.” Zei Kevin.
“Oh wat jammer.” Zei Aerocool.
“Dit drankje heb ik nog te goed, maar nu wil ik in mijn bed liggen.” Zei Kevin.
“Ja dat begrijp ik.” Zei Aerocool.
Kevin en Bulbasaur zeiden dag tegen Aerocool en Pikachu en gingen ook weer naar hun huis.
Daarna viel de nacht over Pokécharstad en kam ook snel de ochtend weer.
Max was al vroeg uit de veren om stipt acht uur was hij al aan het kijken hoe het zat met de heropbouw van Pokéchar plein waar het gevecht had plaatsgevonden.
“Alles gaat goed hier.” Zei Max tegen zichzelf en keek hoe alles weer netjes werd opgekuist.
Max had voor het feest een grote tent geregeld en een traiteur die allemaal de hapjes zou voorzien.
Maar natuurlijk moest dan eerst het plein opgeruimd en opgebouwd zijn.
“De werken zullen zeker voor deze avond klaar zijn baas.” Zei een man.
“Dat is goed.” Zei Max en keek voldaan rond.
“Nu even naar mijn kantoor nog wat dingen regelen voor deze avond.” Zei Max en liep richting het hoofdkantoor van Pokécharstad.
Rond negen uur begonnen stilaan de andere leden wakker te worden.
Phantomra zat met een kop koffie rustig de krant te lezen.
Lin zat samen met Linoone en Purrloin te ontbijten.
En ook de andere leden hadden plaatsgenomen aan hun ontbijt tafel.
Robin werd ook wakker en merkte dat hij weer een mens was en was hier ook heel blij mee.
Alleen Kevin en Aerocool lagen nog steeds in een diepe slaap.
Tot plots Kevin en Bulbasaur gewerkt werden door het geklop op de voordeur.
“Dit kunt ge echt niet menen.” Zei Kevin.
Kevin kroop langzaam recht en stapte half met zijn ogen toe uit zijn bed.
Daardoor had hij niet gezien dat Bulbasaur al voor hem liep en trapte recht op zijn poot.
“AAAAAAAUW!” riep Bulbasaur boos.
“Oh sorry Bulbasaur.” Zei Kevin.
Daarna ging Kevin half slapend naar de deur en deed die ook open.
“Goedemorgen maatje.” Zei Kefke opgewekt.
“Ik dacht ik spring eens binnen, alhoewel ik met deze krukken niet veel zal springen.” Lachte Kefke.
“Goed idee, volgende keer wat later.” Zei Kevin zacht.
Toen merkte Kefke op dat Kevin net wakker was.
“Oeps je sliep nog zeker?” vroeg Kefke.
“Goed geraden, maar dat geeft niet.” Zei Kevin.
“Ja dat was niet de bedoeling.” Zei Kefke.
“Heb je al ontbeten.” Zei Kevin.
“Ja, niet echt ontbeten, ik heb wat vers geperst sinaasappelsap gedronken.” Zei Kefke.
“Schuif aan.” Zei Kevin en dekte ondertussen verder de tafel.
“Nee hoeft niet hoor.” Zei Kefke.
“Ga nu maar zitten.” Zei Kevin en knipoogde.
Kefke lachte en ging zitten.
Daarna ontbeten Kevin, Kefke en Bulbasaur.
Ook Aerocool werd stilaan wakker en genoot van een stevig ontbijt.
Alle leden hadden om 10uur afgesproken op het Pokécharplein om een beetje bij te praten.
Rond 10uur stonden dan ook alle leden te praten en was iedereen blij voor Robin dat hij weer de oude was.
Alleen Max en John ontbraken nog en ook de Digimon waren thuisgebleven.
Maar toen kwam plots John aangelopen met een grote doos.
Iedereen keek hem aan.
“Jongens, ik weet dat dit niet alles goed maakt, maar het is een begin.” Zei John.
Daarna haalde hij voor iedereen een nieuwe gsm uit de doos.
“Wauw John, dat had je echt niet moeten doen, zo'n Iphone kost nogal wat.” Zei Lin.
“Ik vind dit cadeautje wel op zijn plaats.” Zei Phantomra met een lach.
Iedereen was zeer blij met dit cadeau.
Daarna probeerde ze allemaal deze nieuwe gsms en ze wisselde ook nummers uit.
Toen gingen ze weer rustig verder met praten en ook John mengde zich voorzichtig in het gesprek.
Plots begon MrDammann te roepen.
“Mag ik eventjes jullie aandacht.” Zei MrDammann.
Iedereen stopte onmiddellijk met praten en keek naar MrDammann.
“Ik wil eventjes wat melden.” Zei MrDammann.
“Ik heb na grondig nadenken besloten dat ik op een lange reis ge vertrekken.” Zei MrDammann.
“Ik ben daarstraks al even bij Max geweest en hij is hiervan op de hoogte, hij weet ook dat ik ook niet op het feest zal zijn.” Zei MrDammann.
De leden werden allemaal stil en vonden dit niet echt prettig.
“Geen zorgen ik kom terug.” Zei MrDammann en begon daarna van iedereen afscheid te nemen.
Daarna draaide MrDammann zich om en vertrok naar huis om zijn spullen op te halen.
De andere leden keken hoe hij stilaan uit het zicht verdween, hij draaide zich nog 1 keer om en zwaaide ook nog eens.
Toen hij zich weer omdraaide schoof hij uit over een steentje en knalde tegen de grond.
“Ik heb niks!” riep MrDammann luid.
De andere leden begonnen te lachen en dachten nog even aan alle grappige momenten.
Iedereen wou net terug naar huis vertrekken om hun gaan klaar te maken voor het feest, toen plots in verte Moon aankwam vergezeld door een jongen.
“Hey Moon!” riepen de andere leden en zwaaide al naar haar.
Moon kwam stilaan korter bij.
“Hey jongens.” Zei Moon toen ze eindelijk de andere bereikt had.
“Oh sorry, dit is Steal.” Zei Moon.
Iedereen maakte kennis met Steal.
“En wat brengt jou hier Moon.” Zei Seviper.
“Wel ik en Steal komen wonen in Pokécharstad.” Zei Moon.
“Leuk!” zei Robin.
“Ja, ik wilde dat al eerder doen, maar Kevin en Aerocool vertelde me over aanvallen en daarom besloot ik te wachten.” Zei Moon.
John keek een beetje sip en ook de andere leden merkte dit.
“Maar dit is gelukkig allemaal over nu.” Zei Kevin met een lachje.
“Ja inderdaad en toen ik vertrok, ben ik onderweg Steal tegengekomen en die was ook op weg naar hier.” Zei Moon.
“Klopt.” Zei Steal.
“Wel perfecte timing deze avond is er een feestje.” Zei Seviper.
“Wat leuk.” Zei Moon.
En zo ging iedereen nog even door met praten, tot plots er iets heel ongewoons gebeurde.
Kevin en Aerocool waren in gesprek toen plots Aerocool een staart kreeg net zoals die van Pikachu.
Kevin had dit als enige gezien en zijn ogen werden groot.
“Aero, snel kijk achter je.” Fluisterde Kevin.
Aerocool keek hem heel raar aan maar keek achter hem.
Toen merkte hij ook dat hij een staart had.
“Shit!” riep Aerocool.
“Snel doe iets!” riep Kevin.
Aerocool trok snel zijn t-shirt over de staart.
Toen kwamen plots Pikachu en Bulbasaur naar hun toe, die waren wat aan het spelen in het graspleintje.
Kevin zijn ogen waren nog steeds groot en probeerde samen met Aerocool de staart te verbergen.
“Pika pi? Wat doen jullie?” vroeg Pikachu.
“Aerocool heeft een staart.” Fluisterde Kevin.
Pikachu en Bulbasaur begonnen te lachen.
“Het is echt!” zei Kevin boos.
Pikachu en Bulbasaur keken achter de rug van Aerocool en merkte de staart op.
Pikachu viel op de grond van het schrikken.
Plots voelde ook Kevin wat aan zijn voet, hij keek naar beneden en zag twee roede.
“Bulbasaur trek die even in wil je.” Zei Kevin en hiel Aerocool verder.
“Balba balba. Ik gebruik mijn roede niet.” Zei Bulbasaur.
“Dit is echt niet de tijd voor grapjes.” Zei Kevin en trapte met zijn voet op de roede.
“Auw!” riep Kevin.
Kefke hoorde dit en keek in hun richting.
Aerocool had gelukkig zijn staart net weg gekregen en Bulbasaur deed net alsof de roede van hem waren.
Kevin en Aerocool zwaaide naar Kefke met een lach.
Toen Kefke zich weer omdraaide stak Kevin zo snel hij kon de roede in zijn zakken.
“We moeten contact opnemen met Arceus, er is iets goed fout.” Zei Kevin.
Kevin, Aerocool, Bulbasaur en Pikachu deden hun best om zo stil mogelijk weg te sluipen.
Ze waren bijna uit de massa toen plots Lin voor hun stond.
“Hey jongens gaan jullie al weg.” Zei Lin.
“Ja geen tijd, nog veel werk voor deze avond he.” Zei Kevin met een lachje en probeerde niet al te paniekerig over te komen.
“Ja klopt, Kevin heeft heemaal gelijk.” Zei Aerocool.
“Ok dan tot deze avond.” Zei Lin.
Daarna liepen Kevin, Aerocool, Bulbasaur en Pikachu zo snel ze konden naar het huis van Kevin, aangezien dat het kortst bij was.
Ze kwamen aan bij het huis liepen naar binnen en sloten de deur met een zucht.
“Oef.” Zei Aerocool.
“Wat is dit nu weer.” Zei Kevin boos en pakte de roede vast.
“Arceus hoor je ons.” Probeerde Aerocool telepathisch.
Plots verscheen Arceus in Kevin zijn huis.
“Ik dacht al dat er een probleem was.” Zei Arceus.
“Dat is nog zacht uitgedrukt.” Zei Kevin en toonde zijn roede terwijl Aerocool zijn Pikachustaart toonde.
“Ik was vergeten vertellen dat aan die krachten een paar bijwerkingen zitten.” Zei Arceus.
“Tot de tijd dat jullie ze helemaal onder controle hebben, kunnen deze dingen gebeuren.” Zei Arceus.
“Je meent het.” Zei Kevin en rolde zijn ogen.
“Moet Aerocool naar het feest met een staart en ik met roede.” Zei Kevin.
”Ja Arceus dat kan echt niet.” Zei Aerocool.
“Voor nu haal ik ze even weg, maar tegen middernacht moeten jullie terugzijn want dan werkt mijn betovering uit en kan het elke
moment terugkomen.” Zei Arceus.
“Bedankt goede fee, staat onze pompoen ook klaar.” Zei Kevin boos.
Aerocool begon een beetje te lachen.
“Ik bedoel niet dat ze dan ook onmiddellijk terugkomen, maar na middernacht heb ik er geen controle meer over.”zei Arceus.
“Ja best, maar laat deze nu maar snel verdwijnen.” Zei Kevin boos.
Er kwam weer een grote lichtflits en de staart en de roede verdween en ook Arceus was weg.
“Gelukkig maar.” Zei Aerocool.
“Dit had een fiasco kunnen worden, gelukkig kunnen jullie Arceus bereiken.” Zei Bulbasaur.
“Zeg het wel.” Zei Kevin.
“Maar goed, ik ga me eens klaar maken voor deze avond.” Zei Aerocool.
“Goed plan.” Zei Kevin.
Daarna liepen Aerocool en Pikachu naar buiten.
Max was ondertussen klaar met alle regelingen.
Hij keek rond en vond zijn nieuwe kantoor wel schitterend.
“Ok ik zal me dan ook maar eens gaan klaarmaken.” Zei Max tegen zichzelf.
Rond de avond verzamelde iedereen op het mooi versierde plein.
Er was een grote tent die heel het plein overdekte, er waren lekkere hapjes en heel de tent was mooi uitbelicht met sfeerverlichting.
Ook alle leden en het hele politiekorps waren aanwezig en waren gekleed in hun beste outfits.
En deze avond mochten ook alle pokémon uit hun pokébals.
Toen ook Max verscheen was het feest compleet.
Max wandelde naar de micro en de speciaal gemaakte plaats waar hij kon speechen.
Iedereen applaudisseerde voor Max.
“Bedankt allemaal om her te zijn, eigenlijk zouden jullie moeten applaudisseren voor jullie zelf.” Zei Max.
“Door jullie bestaat Pokéchar nog steeds.” Zei Max.
“En John zit er niet over in, ondertussen is alles al een beetje overgewaaid en hebben de leden besloten om je een tweede kans te geven.” Zei Max.
“Nu John ook weer in ons team, zal niemand ooit Pokéchar kunnen stoppen.” Zei Max.
“We zullen in de toekomst als een hecht team werken en alle nog komende problemen ook als een team oplossen.” Zei Max.
“Ok geniet nu allemaal van het feest!” riep Max.
“Oh ja en jullie mogen in de toekomst nog een verassing verwachten.” Zei Max.
Alle leden applaudisseerden weer terwijl Max zich een beetje onder het volk begaf.
Ook Moon en Steal waren aanwezig op het feest en praatte een beetje met alle leden om zo toch een beetje kennis te maken.
Kefke kon ondertussen al lopen zonder krukken en Kevin kwam naar hem toe gewandeld.
“Wat goed dat je eindelijk weer helemaal de oude bent.” Zei Kevin met een lach.
“Ja, klopt, dat is eigenlijk ook mede wegens jou he.” Zei Kefke.
“Hoe bedoel je?” vroeg Kevin.
“Wel de dokters hebben me vertelt dat jij mij gevonden hebt.” Zei Kefke.
“Ja je hebt me echt laten schrikken.” Zei Kevin.
“Ja maar toch bedankt, zonder jou was ik er misschien niet meer.” Zei Kefke.
“Daar zijn we maten voor toch.” Zei Kevin met een knipoog.
Aerocool stond ondertussen bij Max en wou net vragen of alles in orde was met de opbouw toen er plots een lichtflits in de verte scheen.
Dat licht verlichte heel het plein en toen begon plots ook heel het plein de schudden.
Alle sfeerlichtjes sprongen stuk en ook veel van het eten viel op de grond.
Na een vijftal minuten stopte het plein eindelijk met schudden.
“Wat was dat nu weer.” Zei Seviper heel geïrriteerd.
“Dat wil ik ook wel eens weten.” Zei Max
Wat is de verassing van Max?
En wat was nu die lichtflits en die aardbeving?
Jullie lezen het allemaal na onze pauze in het nieuw verhaal!