Pokémon Story: Geheimen van Unova

Hier kun je interactief omgaan met andere leden. Van chatten tot een RPG maken en veel meer.
Plaats reactie
Seviper
Beheerder
Beheerder
Berichten: 960
Lid geworden op: 12-10-2009 09:10

Pokémon Story: Geheimen van Unova

Bericht door Seviper » 21-05-2012 00:28

Ik heb eindelijk alle inspiratie gevonden die ik nodig had om een eigen verhaal te schrijven, en ik begin met de proloog. Ik gebruik het karakter Jesse McDougal uit het vorige verhaal, omdat ik dat karakter heb gemaakt.

---


Pokémon Story: Geheimen van Unova – Proloog

Het was laat op de avond in Undella Town. De jonge Jesse McDougal was slechts 6 jaar oud. De kleine jongen had een tragische ervaring achter de rug. Zijn ouders waren gestorven in een vreselijk verkeersongeval, tenminste dat was wat iedereen dacht.

De ouders van Jesse waren rijk, steenrijk. Echter gaf Jesse op 6 jarige leeftijd niets om geld. Hij gaf alleen om Pokémon. Maar de laatste tijd was Jesse enorm gedeprimeerd. Hij was alleen overgebleven met zijn zus en oppas, die nu zijn voogd was geworden.

Jesse’s voogd keek hem aan, die op de bank echter alleen maar naar zich uit zat te kijken. De villa in Undella Town was enorm. Alles wat je maar wensen kon, was aanwezig, nou ja behalve een goede sfeer dan.

Een ongeluk, dat werd gezien als de doodsoorzaak, echter kwam het bericht voor de familie al snel binnen, het verband lag bij Team Plasma, echter was dit niet te bewijzen. Sinds dat bericht was Jesse enorm veranderd. Hij werd feller en begon woorden te gebruiken die een normaal kind van zes niet zou gebruiken.

‘Als ik later groot ben,’ sprak Jesse opeens uit het niets. ‘dan maak ik ze allemaal af, stuk voor stuk!’

Jesse’s voogd schoot omhoog, ze schrok van de taal die de jonge jongen uitsprak, die in geen dagen had gesproken. Echter voor ze wat kon zeggen, had zijn zus al een argument met hem gestart.

‘Houd je smoel!’ sprak zijn zus fel. ‘Laat ik niet merken dat jij achter hen aangaat!’

Jesse en zijn zus leken over het algemeen niet echt op elkaar, behalve hun karakters, die waren tamelijk hetzelfde. Ze waren beide heel koppig en heel eigenwijs, maar ook beide heel slim. Jesse had kort bruin haar en zijn zus had enorm lang blond haar. Ook hun voogd had aardig lang blond haar, echter was het haar van de zus van Jesse langer.

‘Laat hem maar even, Caitlin.’ sprak hun voogd. ‘Hij moet alles nog verwerken. Wraakgevoelens, ik denk dat ze op dit moment best normaal zijn.’

‘Nee, ik laat hem niet!’ schreeuwde Caitlin uit. ‘Ik weiger om hem toe te staan, om ook maar te denken om zich met Team Plasma in te gaan mengen.’

‘Houd je kop, muts!’ schreeuwde Jesse terug naar haar. ‘Ik hoef niet naar jou te luisteren! En ik hoef al helemaal jouw bevelen niet op te volgen!’

‘Ja, dat moet je wel!’ snauwde ze terug. ‘En ik zal het je nog mooier vertellen, ik verbied het jou om ook maar aan een Pokémon reis te beginnen?’

‘Wat?’ vroeg hij met een geïrriteerde stem en ongeloof.

‘Een Pokémon reis zit er niet in voor jou!’ snauwde ze. ‘Ben ik duidelijk?’

‘Smoel dicht!’

Echter drukte Caitlin haar hoofd keihard tegen de zijne aan en stelde dreigend de vraag opnieuw.

‘Ben ik duidelijk?’

Jesse zei niks en deed zijn armen over elkaar en keek kwaad de andere kant op. Caitlin deed hetzelfde, echter keek ze hem kwaad aan. De voogd kon alleen maar toekijken, die had het gekibbel van de broer en zus had aangezien, maar geen idee had hoe ze zich hierin moest mengen.

10 JAAR LATER

Jesse, zestien jaar oud, rende zijn huis in. Zijn voogd was net teruggekeerd van haar verplichtingen in de Sinnoh Regio.

‘Is er wat?’ vroeg ze aan de jongen die er overduidelijk vrolijk uitzag.

‘Dat kun je wel zeggen!’ sprak Jesse enthousiast. ‘Professor Juniper komt vandaag langs, ze zei dat ze een Pokémon voor me had! Het is eindelijk zover.’

‘Jesse,’ sprak de voogd streng. ‘Je weet dat Caitlin je dit verboden heeft!’

‘Ah ja, dat is zo.’ sprak Jesse sarcastisch. ‘Is dat niet dezelfde die nu een positie heeft in de Elite Vier?’

De voogd fronste, ze wist dat hij gelijk had. Hoewel Caitlin hem verboden had om aan zijn reis te beginnen, had Caitlin dat wel gedaan. Caitlin had getraind om één van de Elite Vier te worden. Daar slaagde ze in, ze kon zich de dag nog herinneren dat ze met Gothitelle thuiskwam, de Pokémon was enorm sterk. Ze wist dat Caitlin dit deed om Jesse goed te kunnen onderhouden. Lid zijn van de Elite Vier gaf een ruim inkomen. Ruim genoeg om de villa in Undella Town te houden.

‘Je weet dat ik je niet kan tegenhouden.’ sprak zijn voogd. ‘Maar ben je van plan om dat eerst aan Caitlin te vertellen?’

‘Nog niet.’ sprak hij zachtjes. ‘Ze zou me tegenhouden. Ik wil aan haar bewijzen dat ik best een Pokémon trainer kan zijn. Dat ik Kampioen kan worden.’

Ze wist wat hij voelde, zij wist hoe dat gevoel was, om sterk te zijn. Het gevoel om iedereen te kunnen beschermen. Het gevoel dat je alles kunt.

‘Ga maar.’ sprak ze vlug.

‘Huh?’

‘Ik zei ga maar,’ sprak ze. ‘Ik weet wat je wilt, daar steun ik je in.’

‘Oké, bedankt!’ zei hij, kuste op haar wang, en rende het huis weer uit, met een tas die hij overduidelijk al had ingepakt.

Ze glimlachte, hij deed haar aan haarzelf denken. De jongen had het in zich, dat wist ze , dat had ze tijdens hun verblijf in Sinnoh aan hem gezien. Aan de manier waarop ze hem zag opgroeien, van een klein jongetje werd hij een grote jongen, een koppige tiener. Echter was dat voor zijn zus, Caitlin, precies hetzelfde.

Jesse had met Professor Juniper afgesproken, de twee kende elkaar, aangezien Jesse vaak met zijn voogd of met zijn zus een bezoek bracht aan Nuvema Town. Jesse speelde daar altijd met de Pokémon en de Professor had er eentje voor hem bewaard.

Professor Juniper kwam aanlopen en glimlachte naar de jongen die naar de oceaan aan het starten was.

‘Mooi uitzicht,’ sprak ze op een vriendelijke toon. ‘niet waar?’

Jesse tuurde nog wat in de oceaan en keek haar toen aan en knikte.

‘Ik heb de Pokémon die je wou bij me.’ zei ze terwijl ze de Poké Bal opgooide. ‘Ken je Snivy nog?’

De groene Pokémon kwam uit zijn Poké Bal en sprak deftig haar naam uit.

---

Leuk raadseltje voor jullie, wie is de voogd. De hints moeten duidelijk genoeg zijn. Aerocool mag niet raden, want die weet t al.
AfbeeldingAfbeeldingAfbeelding

Seviper
Beheerder
Beheerder
Berichten: 960
Lid geworden op: 12-10-2009 09:10

Bericht door Seviper » 22-05-2012 11:49

Pokémon Story: Geheimen van Unova - Hoofdstuk 1: Jesse en Hilda

Jesse was aan zijn reis begonnen, het was een mooie dag in Unova. Hij was met Professor Juniper meegegaan, zodat hij zijn reis vanaf Route 1 zou kunnen beginnen. Jesse keek naar zijn Poké Bal, hij had Snivy gekregen als zijn eerste Pokémon.

‘Ik vraag me af hoe Caitlin reageert op het nieuws als ze het van Cynthia hoort.’ sprak Jesse zachtjes tegen zichzelf.

De gedachte aan Caitlin maakte Jesse een beetje ongemakkelijk, hij wist wel dat Caitlin het beste met hem voor had, maar Caitlin was erg bezitterig. Als Caitlin iets had besloten, dan zou dat ook zeker gebeuren.

Jesse had met Snivy al verschillende Pokémon verslagen om ervaringspunten te winnen. Op een gegeven moment leerde Snivy de aanval Roede. Snivy behaalde een zeker niveau nadat hij verschillende Patrat en Lillipup had verslagen.

Na een tijdje zag Jesse iets vreemds. Hij zag een meisje, die ongeveer net zo oud was als hem, met een fotocamera foto’s nemen. Ze had ook een kladblok bij haar, waar ze dingen op aan het schrijven was. Het meisje had lang golvend bruin haar, Jesse kon niet ontkennen dat ze er schitterend uitzag. Ze had een wit shirt aan waar ze een kort zwart jack overheen had. Ze droeg ook een hele korte spijkerbroek, waarvan Jesse dacht dat hij misschien iets te kort was.

Jesse zat het een beetje aan te kijken, maar zag dat het meisje nog niet zo bekwaam was in het vechten met Pokémon. Dat was dan wel het voordeel van samenwonen met zowel Caitlin als Cynthia, hij wist heel goed hoe hij aan Pokémon gevechten moest doen. Op een gegeven moment zag ze hem staan en sprak hem aan.

‘Hallo.’ sprak ze vriendelijk. ‘Zou je mij misschien kunnen helpen?’

Jesse keek haar aan en zag dat het meisje meer dichtbij hem was gaan staan. Jesse kon zeggen dat hij zich daardoor een beetje ongemakkelijk voelde.

‘Ik ben een soort van journalist.’ zei het meisje, wijzend op haar kladblok en camera. ‘Ik heb een eigen blog op internet en ik maak verslagen van een reis, zou je misschien tegen mij willen vechten?’

‘Lijkt me geen probleem.’ zei Jesse op het antwoord.

‘Te gek!’ schreeuwde ze enthousiast. ‘Mijn naam is Hilda, hoe heet jij?’

‘Jesse.’ zei Jesse met een ontspannen stem. ‘Gewoon Jesse.’

‘Oké.’ sprak Hilda met een grote glimlach. ‘Laten we dan maar beginnen.’

Ondertussen was in Undella Town, Caitlin teruggekeerd van de Elite Vier. Ze had besloten om maar even naar huis te gaan, om te kunnen ontspannen.

Thuis aangekomen zag Caitlin Cynthia op de bank zitten. Maar ze voelde al dat er iets niet helemaal hetzelfde meer was. Er was iets.

Caitlin snuffelde wat rond in de post, terwijl ze een gesprek begon.

‘Waar is Jesse?’

Cynthia gaf geen antwoord. Ze wist niet hoe ze aan Caitlin moest vertellen dat haar broer hem letterlijk gesmeerd was om aan zijn Pokémon reis te beginnen. Iets wat zij hem absoluut verboden had. Caitlin trok haar wenkbrauwen op, ze vond het vreemd dat ze geen antwoord gaf.

‘Waar. Is. Hij?’ sprak ze met dodelijke stiltes tussen de woorden van de zin.

‘Hoe zal ik dat eens vertellen.’ sprak Cynthia ongemakkelijk. ‘Laat ik het simpel en snel zeggen, hij heeft al je bevelen langs zich neergelegd.’

‘Pardon?’

‘Hij is gegaan.’ sprak Cynthia stil. ‘Op reis om Pokémon Kampioen te worden.’

‘WAT?’

Caitlin plofte snel neer op de dichtstbijzijnde stoel, ze zuchtte diep. Caitlin kon ook de kwaadheid op haar gezicht zien. Caitlin stond op het punt van ontploffen.

‘Waarom heb je hem niet tegengehouden?’ vroeg ze rustig, wat haar veel moeite kostte.

‘Denk je werkelijk dat ik hem tegen had kunnen houden?’ sprak Cynthia die haar hoofd in haar handen had gelegd. ‘Ik heb niet de macht over hem om te zeggen wat hij wel en niet mag.’

Caitlin stond op uit haar stoel en liep naar het raam. Jesse was tegen beter weten in toch aan zijn Pokémon reis begonnen. Iets wat ze koste was kost wou voorkomen.

‘Waarom mag Jesse eigenlijk niet aan zijn reis beginnen?’ vroeg Cynthia opeens, waardoor Caitlin uit haar trance schoot.

‘Daarom.’ sprak Caitlin chagrijnig. ‘Ik wil niet dat hij gevaar loopt.’
‘Welk gevaar?’

Caitlin zuchtte diep. Caitlin had een vermoeden waarom Jesse juist nu aan die reis begonnen was en niet eerder.

‘Er zijn de laatste tijd meer activiteiten van Team Plasma weergenomen.’ sprak Caitlin zacht. ‘Jesse zal dat ongetwijfeld ook weten.’

Caitlin zou het niet toegeven, maar ze was overbezorgd, wat vooral op hem sloeg. Toen ze klein waren nam Caitlin hem overal mee naartoe, enkel alleen eigenlijk om hem in de gaten te houden. Caitlin kon nog goed herinneren wat er destijds in de Sinnoh Battle Frontier was gebeurd, toen werd Jesse ontvoerd door het zogeheten Team Galactic. Dit was ook één van de reden waarom haar ‘Psychische krachten’ oncontroleerbaar werden. Uiteindelijk diende ze Darach op om hem te gaan redden, hij, Cynthia en een zekere trainer uit Sinnoh sloegen erin om hem te redden van Team Galactic. Vooral sinds die tijd heeft Caitlin er altijd voor proberen te zorgen om hem goed te kunnen onderhouden.

‘Dat zal absoluut wel kloppen.’ sprak Cynthia zachtjes. ‘Maar waarom nu?’
‘Het schijnt dat Team Plasma’s prins in actie is gekomen…’

Het gevecht tussen Jesse en Hilda was afgelopen, Snivy was op verbazing van Hilda, de overwinnaar. Jesse was op weg naar Accumula Town. Na een tijdje zag hij dat Hilda hem aan het volgen was.

‘Volg je mij?’ vroeg Jesse die niet achterom kreeg.
Hilda begon te blozen en kon heel even geen antwoord geven. Hilda was gefascineerd door die jongen.

‘Welnee!’ riep Hilda na een tijdje en begon heel hard te rennen, Jesse zag haar wegrennen en haalde zijn schouders op.

‘Waar ben ik eigenlijk mee bezig.’ vroeg Hilda aan zichzelf.

Jesse riep rustig door naar Accumula Town. Toen zag Jesse opeens iets vreemds. Er stond een klein jongetje, de jongen zei niets.

‘Hé!’ zei Jesse tegen de jongen. ‘Verdwaald?’

De jongen zei niks. Alsof hij niet kon praten. Toen zag Jesse iets vreemds. Toen hij de jongen bestudeerde zag hij dat de jongen een staart had. Toen Jesse de staart aanraakte, vernaderde de jongen in een Pokémon.

‘Zorua!’ zei Jesse met een schok.

Zorua was een zeldzame Pokémon, eentje die je niet vaak tegenkomt. Jesse besloot dat hij de Pokémon koste was het kost wou vangen, dus begon een gevecht!’

‘Snivy,’ zei Jesse die zijn Poké Bal opgooide. ‘Kom tevoorschijn!’

Snivy kwam uit haar Poké Bal en Jesse kon aan Zorua zien dat hij klaar was voor een gevecht.

‘Snivy,’ riep Jesse. ‘Begin met Tackle!’

Snivy stormde op Zorua af. Zorua probeerde te ontwijken, maar Snivy was toch een fractie sneller. Jesse en Snivy hadden al vele Pokémon gevechten gewonnen op Route 1.

Zorua sloeg nu van dichtbij toe met Schaduw Bal, dit verraste Jesse, hij had niet verwacht dat Zorua zo’n sterke aanval had. Jesse merkte ook op dat Snivy een nieuwe aanval had geleerd.

‘Snivy, Groei!’ riep Jesse.

Snivy gebruikte de aanval een paar keer, hierdoor werden haar Aanvalskracht en Speciale-Aanvalskracht veel hoger.

‘Nu, Roede!’

De aanval kwam veel harder aan voor Zorua dan hij in eerste instantie dacht, daardoor kwam hij ook met een flinke klap op de grond neer.

‘Wikkel!’

Snivy’s Wikkel was de genade klap voor Zorua, Zorua deed zijn ogen open en knikte zacht. Wat betekende dat hij Jesse als zijn trainer wou erkennen.

‘Oké!’ riep Jesse uit. ‘Poké Bal nu!’

De Poké Bal rolde drie keer en toen zat Zorua in zijn Poké Bal vast, wat betekende dat Jesse Zorua had gevangen.

‘Welkom bij de familie, Zorua.’ sprak Jesse tegen de Poké Bal.

Jesse deed Snivy terug in zijn Poké Bal en vervolgde zijn reis naar Accumula Town. Na een tijdje kwam hij aan in Accumula Town. Jesse zag daar iets wat zijn bloed deed koken, maar besloot toch om zich nu rustig te houden. Team Plasma was aanwezig. De speech van de man die praatte was net begonnen.

‘Mijn naam is Ghetsis,’ begon de man. ‘Ik ben hier namens Team Plasma, ik wil graag met u praten, dames en heren, over het vrijlaten van Pokémon. Team Plasma wil namelijk dat mensen en Pokémon als gelijke worden behandeld.’

Jesse liep het Pokémon Center in, hij wou niet naar deze leugens luisteren. Hij vond het tijd om Snivy en Zorua te helen. Na een tijdje toen hij klaar was, liep hij naar buiten. Het was tijd om naar Striaton City te gaan.

Buiten merkte Jesse iets vreemds op. Een jongen ook van zijn leeftijd was aan het praten tegen een meisje, nou ja, een meisje, het was Hilda.

‘Luister goed, meisje.’ zei de jongen met een vlot tempo in zijn stem. ‘Wat Team Plasma zegt is waar, laat je Pokémon vrij, nu!’

Hilda twijfelde en was duidelijk geïntimideerd door de woorden van de jongen.

‘Vooral niet doen.’ zei Jesse die rustig aan kwam lopen. ‘Team Plasma zijn gewoon oplichters.’

‘Hoe kun je dat zeggen?’ zegt de jongen net zo snel als net. ‘Team Plasma is er voor vrede, voor vrede alleen.’

‘Hah, laat me niet lachen!’ zei Jesse sarcastisch. ‘Dat tuig heeft mijn ouders vermoord en het leven van mij en mijn zus verzuurd!’

‘Dat kan ik moeilijk geloven.’ sprak de jongen. ‘Ik N kan dat moeilijk geloven!’

‘Geloof het maar, N!’ riep Jesse uit. ‘Maar een ieder die hen steunt is mijn vijand!’

‘Goed dan, laten wij dit uitvechten in een Pokémon gevecht.’ zei N met een glimlach. ‘Laten we eens kijken hoe jouw Pokémon over je denken.’

‘Prima.’

Het gevecht tussen Jesse en N begon.

‘Purrloin, mijn vriend!’ zei N die zijn Poké Bal opgooide.

‘Laten we mijn nieuwe vriend eens testen.’ zei Jesse met veel vertrouwen in zijn stem. ‘Zorua, nu!’

Het was een gevecht tussen Purrloin en Zorua, beide Duister-soorten, het gevecht begon.

‘Purrloin, Krab!’

Purrloin kwam aanrennen, maar Zorua ontweek al uit intuïtie. Zorua was sneller geworden, de strijd met Snivy had hem absoluut sterker gemaakt.

‘Zorua, Schaduw Bal!’

Zorua schoot de zwarte bal af, maar het had niet veel effect. Maar het zorgde wel voor enorm wel rook, hierdoor kon Zorua vrij bewegen.

‘Zorua, Krab!’

Zorua kon zijn Krab aanval goed uitvoeren en maakte een flinke schade op Purrloin. Purrloin was enorm uitgeput.

N was verrast, hij had niet verwacht dat Jesse zo’n strijd voor hem zou zijn.

‘Maak het af met Schaduw Bal, Zorua!’

Zorua schakelde Purrloin uit met de aanval, dat was de laatste klap voor Purrloin.

‘Purrloin, kom maar terug!’ zei N, die verrast was van zijn nederlaag.
‘Ik heb jou onderschat.’ sprak N tegen Jesse. ‘Ik verheug mij op onze volgende ontmoeting.’

Terwijl N wegliep, liep Jesse naar Hilda toe, die in een soort van shock was.

‘Alles goed?’ vroeg hij, terwijl hij haar hand naar haar opstak om haar overeind te helpen.

‘Ja.’ zei ze. ‘Prima.’

‘Mag ik wat vragen?’ vroeg ze met schittering in haar ogen.

‘Ja?’ zei Jesse twijfelend.

‘Ik wil voor mijn blog een Pokémon reis maken.’ zei Hilda. ‘Maar ik ben zelf geen goed voorbeeld om een goede Pokémon reis te promoten. Jij daarentegen wel, jij bent sterk. Daarom zou ik je graag volgen.’

Jesse keek eens goed naar Hilda, Hilda vroeg eigenlijk letterlijk of ze met hem mee mocht op zijn reis. Op zich had Jesse daar geen problemen mee, Hilda was niet onaantrekkelijk. Aardig ook. Er was eigenlijk geen reden om nee te zeggen.

‘Lijkt me leuk!’ zei Jesse tegen haar, die weg begon te lopen. ‘Laten we gaan, naar Striaton City!’

‘Bedankt!’ zei Hilda enthousiast, die Jesse steeds verder zag lopen. ‘Hé, wacht op mij!’

Ondertussen in Undella Town…

‘Prins?’ vroeg Cynthia aan Caitlin.

‘Precies,’ zei Caitlin tegen Cynthia. ‘de leider van Team Plasma!’

‘En is er ook bekend dan wie deze zogenaamde prins van Team Plasma is?’ vroeg Cynthia.

‘Ja,’ zei Caitlin met twijfel in haar stem. ‘Zijn naam is makkelijk te onthouden…’

Caitlin pakte een foto vast, een foto van haar, Jesse en Cynthia samen, daarna keek ze op naar een foto van haar ouders.

‘Zijn naam is N…’

Volgende keer – Hoofdstuk 2: Striaton Gym! Tegen Chili!
AfbeeldingAfbeeldingAfbeelding

Seviper
Beheerder
Beheerder
Berichten: 960
Lid geworden op: 12-10-2009 09:10

Bericht door Seviper » 23-05-2012 14:11

Pokémon Story: Geheimen van Unova - Hoofdstuk 2: Striaton Gym! Tegen Chili!

Hilda en Jesse waren samen op Route2, Jesse had gestreden met verschillende trainers en flink wat ervaringspunten gewonnen voor zowel Snivy als Zorua. Ook Hilda had aardig gevochten, haar Tepig had flink wat punten binnengekregen. Hilda begon ook met haar logboek, door de gevechten die Jesse had gestreden, had ze al best wat om over te schrijven.

‘Striaton City is niet ver meer.’ zei Hilda tegen Jesse.

‘Mooi.’

Jesse en Hilda liepen door, Striaton City en de Striaton Gym waren niet ver meer. Op z’n minst nog een paar meter.

Na een tijdje kwamen ze aan in Striaton City en ze zagen dat er voorbereidingen werden getroffen voor een soort van festival. De hele stad was in rep en roer.

‘Wat gaat er hier gebeuren?’ vroeg Hilda belangstellend.

‘Geen flauw idee.’ gaf Jesse als antwoord.

Hilda en Jesse kwamen de Striaton City gym in, daar werden zij aangesproken door drie jongens.

‘Welkom in de Striaton Gym.’ zei de jongen met groen haar. ‘Mijn naam is Cilan.’

‘En mijn naam is Chili.’ zei de jongen met rood haar.

‘En ik ben Cress.’ zei de jongen met blauw haar.

‘Tezamen zijn wij de Gym Leiders van de Striaton Gym.’ zeiden ze tegelijk.

‘Oké!’ zei Jesse ongemakkelijk. ‘Drie Gym Leiders? Moet ik ze alle drie verslaan?’

‘Nee.’ gaf Cilan als antwoord. ‘De Striaton Gym maakt gebruik van drie soorten, vuur, gras en water. Je zult strijden met de Gym Leider die een voordeel heeft op de Pokémon waarmee je bent begonnen.’

‘Maar is dat niet oneerlijk?’ vroeg Hilda belangstellend. ‘Ben je dan niet meteen in het nadeel?’

‘Dat is juist de test.’ zei Cress. ‘Jongeman, hoe heet je en met welke Pokémon ben jij begonnen?’

‘Mijn naam is Jesse.’ zei Jesse als antwoord. ‘En mijn begin Pokémon is Snivy.’

‘Mooi.’ zei Chili. ‘Dan mag je het opnemen tegen mij.’

‘Ik zal de regels uitleggen.’ zei Cilan die in het midden van het strijdveld was gaan staan. ‘Beide trainers mogen twee Pokémon gebruiken, wisselen voor de uitdager mag, de Gym Leider mag dit niet. Nog vragen?’

‘Nee,’ zei Jesse. ‘ik snap het.’

‘Mooi,’ zei Cilan met een glimlach. ‘laten we beginnen.’

Het strijdveld was enorm, een grote Pokémon strijd kon hier plaats gaan vinden.

‘Oké,’ zei Chili die een Poké Bal in zijn hand had. ‘Lilipup, ik kies jou!’

Er kwam een klein hondje uit de Poké Bal, de Pokémon blafte en Hilda was meteen verkocht.

‘Wat is die schattig!’ zei Hilda met glimmende ogen.

‘Hilda…’ zei Jesse met een sarcastische indruk.

‘Ja?’ vroeg ze alsof ze uit een trance kwam.

‘Je kwijlt.’

‘Heel grappig!’

‘Ehe,’ grinnikte Jesse. ‘Zorua, kom maar!’

Jesse riep zijn Zorua het veld op en daarmee was de eerste ronde van de Striaton City Gym Strijd begonnen

‘Lillipup, gebruik Opwerk!’

Lillipup deed de aanval Opwerk, hiermee verhoogde hij zijn Aanval en Speciale-Aanval.

‘Zorua, Krab nu!’

Zorua kwam met zijn snelheid op Lillipup af. Zorua’s training had zijn vruchten afgeworpen, hij was veel sneller en de Krab aanval kwam veel harder aan.

‘Lillipup, Bijt!’

Lillipup was in staat om de aanval te doen, echter zelfs met de kracht van Opwerken, haalde de aanval niet veel uit.

‘Zorua, Furie Slag!’
Verschillende slagen werden uitgedeeld aan Lillipup, en uiteindelijk was de laatste hem te veel. Waardoor Lillipup werd uitgeschakeld. Zorua had de eerste ronde gewonnen.

‘Niet slecht.’ zei Chili die Lillipup terug liet keren. ‘Maar het gevecht is pas net begonnen en de echte ster moet nog komen! Nu, Pansear!’

Er kwam een rode Pokémon aap uit de Poké Bal, Pansear was klaar om te vechten. Jesse kon al aan de Pokémon zien dat Lillipup hier eigenlijk niets bij voorstelde.

‘Zorua,’ begon Jesse. ‘begin maar met Schaduw Bal.’

‘Ontwijk, Pansear!’ commandeerde Chili.

Pansear was snel, heel snel. De Schaduw Bal kon hem onmogelijk raken.

‘Pansear, Opwerken!’

‘Zorua, Lonk!’

Beide Pokémon deden hun aanval. Terwijl Pansear zijn Aanval en Speciale Aanvalskracht verhoogde, verlaagde Zorua de verdediging van Pansear.
‘Zorua, Furie Slag!’

‘Grote fout.’ zei Chili met een glimlach.

Zorua kwam dichtbij bij Pansear. Zowel Hilda als Jesse begrepen niet wat Chili bedoelde. Pansear’s verdediging was verlaagd, dus de klap zou enorm hard aan moeten komen.

‘Pansear gebruik Verbranden!’

De aanval van Pansear kwam van heel dichtbij. Te dichtbij. Zorua kreeg de aanval flink op zich en kon niet meer vechten.

Jesse stopte Zorua terug in zijn Poké Bal, Jesse had alleen Snivy nog over en die was flink in het nadeel tegen een vuur soort als Pansear. Maar niet geschoten is altijd mis.

‘Snivy,’ riep Jesse die zijn Poké Bal opgooide. ‘help me!’

Snivy kwam uit haar Poké Bal en had een enorme strijderzucht. De wedstrijd ging door.

‘Pansear, Verbranden!’

Pansear schoot de aanval af die Zorua in één keer uitschakelde meteen op Snivy af. Chili was waarschijnlijk vastbesloten om dit snel af te ronden.

‘Snivy, ontwijk!’

Chili was geschokt. Snivy was stukke sneller dan Zorua. Ze kon de aanval met gemak ontwijken.

‘Snivy, Groei!’

Snivy deed haar Groei aanval, hierdoor werd haar Aanval en Speciale Aanvalskracht verhoogd.

‘Pansear, Lik!’

Pansear stak zijn tong uit en kwam razend snel op Snivy af. Snivy kon de aanval niet meer ontwijken en werd geraakt.’

‘Snel, doe Verbrand’

Snivy kon niet snel genoeg opstaan om deze aanval tegen te houden.

‘Dit gevecht is voorbij.’ zei Chili met een glimlach.

Snivy was hevig toegetakeld. Maar tot op een ieders verbazing kwam ze gewoon overeind en toen ze weer op haar benen stond, begon ze glimmen. Langzaam begon haar vorm te veranderen, Snivy was geëvolueerd in Servine.

‘Wauw,’ zei Hilda die echt druk bezig was om haar spullen te update. ‘Snivy is geëvolueerd in Servine. Wat een mooie gebeurtenis!’

Jesse was onder de indruk van de evolutie, ze hadden dus werkelijk goed getraind, Servine was nu veel sterker en was beter geworden in alles wat ze kon.

‘Servine,’ begon Jesse. ‘Groei.’

Servine deed de aanval nogmaals om haar Aanval en Speciale Aanvalskracht te verhogen.

‘Pansear, Verbrand!’

Pansear schoot de aanval opnieuw af, maar Servine was veel sneller. Ze ontweek de aanval alsof het niets was.

‘Servine, Bladstorm!’

De nieuwe aanval werd een waar festijn, de bladeren kwamen hard bij Pansear aan, hoewel Pansear goed bestendig was tegen gras aanvallen, was deze toch ruim effectief.

‘Nu, Wikkel, Servine!

Servine kon met haar tentakels flink op Pansear afkomen, het was genoeg geweest voor Pansear.

‘Match voorbij.’ zei Cilan vanuit de zijkant van het strijdveld. ‘De winnaar is Jesse.’

‘Te gek!’ riep Hilda uit enthousiasme. ‘Wat een geweldig gevecht!’

‘Ik heb verloren.’ zei Chili met een glimlach. ‘Maar wel verdiend verloren. Deze badge is het bewijs van je overwinning in de Striaton Gym, de Trio Badge.’

‘Bedankt.’ Jesse nam de badge aan en stopte het in zijn badge doosje, die hij van Professor Juniper had gekregen.

‘Mag ik wat vragen?’ vroeg Hilda aan de drie Gym Leiders. ‘Wat gaat er gebeuren hier? Het lijkt wel of er een soort festival gaat plaatsvinden.’

‘Ah,’ begon Cress. ‘dat komt omdat er vandaag hoog bezoek komt.’

‘Van wie?’ vroeg Hilda die duidelijk belangstelling had.

‘We krijgen vandaag bezoek van enkele leden van de Elite Vier.’ gaf Cilan als antwoord.

‘Wat? Elite Vier?’ vroeg Jesse in shock.

‘Ja,’ zei Chili als aanvulling. ‘we zijn enorm vereerd met hun bezoek.’

‘WELKE ELITE VIER LEDEN KOMEN HIERHEEN?!’ schreeuwde Jesse uit.

Hilda, Cress, Cilan en Chili waren verbaasd over de paniek die Jesse kreeg over de komst van de Elite Vier. Het was natuurlijk niet vreemd dat Jesse niet zat te wachten op een bezoek van de Elite Vier, omdat…

‘Het zijn er twee.’ zei Cilan. ‘Shauntal en Caitlin.’

Het was net of er een steen op hem was gevallen. Caitlin kwam naar dezelfde stad als hem, als Caitlin hem hier zag dan zou de hel losbreken, dat was één ding wat zeker was. Jesse kon ook Shauntal wel, hij vond haar wel aardig. Shauntal was een enorm goede vriendin van Caitlin, die dus redelijk vaak bij hem thuis langskwam.

‘Wanneer komen ze?’ vroeg Jesse angstig.

‘Als het goed is over 2 uur.’ gaf Cress als antwoord.

‘Bedankt.’ zei Jesse ongemakkelijk. ‘Ik moet gaan. Dingen te doen.’

Jesse nam een sprint de Gym uit, die Hilda en de Gym Leiders in verbazing achterliet.

‘Hé, wacht op mij!’ schreeuwde Hilda hem na. Ze begon achter hem aan te rennen. ‘Bedankt voor alles!’

Jesse kon de waarheid niet aan. Hij moest zo snel mogelijk hier weg, Caitlin hier tegenkomen zou een enorm fiasco zijn. Dat zou hij van z’n lang-zal-ze-leven niet overleven.

Jesse was in gedachte gezonken, dat hij niet in de gaten had dat hij tegen iemand was opgebotst.

‘Dat is ook een leuke begroeting, Jess.’ sprak een stem hem aan.

Jesse herkende de stem. Het was een stem die hij vroeger vaak had gehoord.

‘Hallo dokter Fennel.’ zei Jesse, nog steeds een beetje verdwaald in gedachten.

‘Wacht nou!’ riep Hilda die de Gym uit kwam rennen. ‘Jesse!’

Dokter Fennel bestudeerde de twee, die nu recht voor haar stonden eens goed.

‘Vriendinnetje, Jess?’ vroeg ze belangstellend.

Beide begonnen te blozen, en Jesse schreeuwde meteen ‘Nee.’.

‘Hoe dan ook, het is goed dat ik je zie.’ zei Dokter Fennel tegen Jesse. ‘Zou je misschien iets voor mij kunnen doen?’

‘Wat dan?’ vroeg Jesse.

‘In de Dream Yard leven Pokémon genaamd Munna.’ zei Dokter Fennel. ‘Ik zou graag wat van de Droom Mist willen hebben voor een onderzoek. Ik heb sterke trainers nodig die dat voor me zouden kunnen doen. Jullie twee lijken me wel geschikt.’

Jesse wou eigenlijk zo snel mogelijk weg om Caitlin te ontlopen, maar kon het verzoek van Dokter Fennel niet weigeren. Fennel had hem vroeger met Professor Juniper zoveel geleerd.

‘Oké,’ zei Jesse instemmend. ‘ik doe het.’

Jesse en Hilda waren op weg naar de Dream Yard om de Droom Mist voor Dokter Fennel te krijgen. Ze hadden net allebei hun Pokémon geheeld in het Pokémon Center. Jesse was nog steeds een beetje van slag wegens het feit dat hij weldra misschien een confrontatie moet aangaan met Caitlin. Vroeg of laat zal het toch moeten gebeuren.

‘Wat is daar aan de hand?’ vroeg Hilda, wijzend naar de middenstip van de Dream Yard.

Hilda en Jesse zagen twee verdachte mannen, mannen die Jesse bekend voorkwamen…

‘Team Plasma…’

De Team Plasma Grunts keken nu naar Hilda en Jesse. Ze waren niet blij, dat de twee binnen waren komen vallen.

‘Wat komen jullie doen, stelletje snotneuzen?’ vroeg één van de Grunts.

‘Dat gaat je niet aan, Plasma-tuig.’ snauwde Jesse terug. ‘Ik weet wel dat jullie op moeten donderen.’

‘Waarom zouden we dat doen?’ vroeg de andere Grunt. ‘De Droom Mist zal Team Plasma helpen om hun doel te bereiken.’

‘Jullie doel interesseert me niet.’ gromde Jesse. ‘Vecht met mij.’

‘Goed plan.’ zei één van de Grunts. ‘Wij zijn met twee, jullie zijn met twee, dit lijkt me een perfecte match up.’

De wedstrijd tegen Team Plasma was een feit. Jesse en Hilda zouden het samen opnemen tegen de twee Grunts.

‘Tepig, kom eruit!’ riep Hilda die haar trouwe Pokémon te voorschijn haalde.

‘Kom maar op, Servine!’ riep Jesse die zijn sterkste Pokémon opriep.

Tepig en Servine hadden er veel zin in, ze stonden te popelen voor dit gevecht.

‘Purrloin, nu!’ riep de eerste Grunt.

‘Kom op, Patrat!’ riep de andere.

De Purrloin deed Jesse enorm aan N denken, die dezelfde Pokémon tegen hem had gebruikt in hun gevecht.

‘Servine, Bladstorm!’ riep Jesse naar zijn Pokémon.

Servine begon met een hevige bladstorm, waardoor de Pokémon van Team Plasma meteen weg werden gevaagd, echter konden ze nog steeds doorvechten.

‘Tepig, Sintel!’ riep Hilda naar haar Pokémon.

De Sintel aanval was ook ruim effectief op Patrat.

‘Patrat, Bijt!’ riep de Grunt.

‘Doe Jacht, Purrloin!’ riep de andere Grunt.

Beide aanvallen waren niet sterk, zowel tegen Tepig als tegen Servine. Beide Pokémon haalde snel uit voor hun volgende aanvallen.

‘Tackle, Tepig!’

‘Roede, Servine!’

Tepig en Servine schakelde beide Pokémon uit. De ervaringspunten van Purrloin en Patrat waren genoeg om ook Tepig te laten evolueren. Tepig veranderde langzaam van vorm en evolueerde in de Pokémon, Pignite.

Team Plasma lieten hun Pokémon terugkeren, toen er opeens een Munna verscheen. Team Plasma aarzelde geen moment, ze mishandelde de Pokémon, toen Jesse en Hilda in wouden grijpen, kregen Team Plasma een soort van mist over zich heen.

De Team Plasma Grunts begonnen te hallucineren, ze zagen beelden van Ghetsis, die woorden gebruikte die hij normaal gesproken nooit gebruikte.

Er kwam een man aanlopen, die verrast werd door twee doorgeslaagde Team Plasma leden die uit angst wegrende.

‘Ik kwam hierheen omdat Team Plasma oproer aan het veroorzaken was.’ zei de man tegen Jesse en Hilda. ‘Maar ik zie nu dat jullie Team Plasma helemaal alleen hebben verslagen hier. Dank jullie wel.’

Hilda en Jesse keken de man vragend aan. Ze wisten namelijk niet wie hij was.

‘Ach natuurlijk.’ zei de man met een glimlach. ‘Mijn naam is Daniel Woodie, ik ben de burgemeester van Striaton City. Mag ik jullie namen weten?’

‘Mijn naam is Hilda.’ zei Hilda met een bescheiden glimlach op haar gezicht. ‘Aangenaam.’

‘Jesse.’ zei Jesse op een normale toon. ‘ Ook aangenaam.’

‘Zouden jullie met me mee willen komen naar het stadhuis.’ vroeg Daniel vriendelijk. ‘Ik zou jullie graag aan een paar mensen voor willen stellen.’

Hilda en Jesse gingen mee, Jesse had de Droom Mist voor Dokter Fennel verzameld, zodat ze die snel hierna naar haar toe konden brengen.

Het drietal naar liep het kantoor van de burgemeester in, Jesse’s ogen werden groot en werd onrustig, hij begon een beetje te trillen.

‘Dames,’ begon Daniel tegen de twee vrouwen. ‘ik wil jullie voorstellen aan Hilda en Jesse.’

De twee vrouwen keken de twee aan terwijl Daniel verder ging met zijn gesprek.

‘Ze waren geweldig.’ zei Daniel met enthousiasme in zijn stem. ‘Ze hebben Team Plasma eigenhandig verslagen in de Dream Yard.’

Hilda was ondersteboven, de twee vrouwen waren haar grote voorbeeld. Jesse was niet echt onder de indruk want hij stond oog in oog…

‘Verbazingwekkend.’ snauwde één van de vrouwen. ‘Of nee, wacht. Het verbaast mij eigenlijk totaal niet!’

…met zijn zus Caitlin.

WORDT VERVOLGD…

Volgende keer – Hoofdstuk 3: Familievete! Jesse en Caitlin!!
AfbeeldingAfbeeldingAfbeelding

Seviper
Beheerder
Beheerder
Berichten: 960
Lid geworden op: 12-10-2009 09:10

Bericht door Seviper » 24-05-2012 15:52

Pokémon Story: Geheimen van Unova - Hoofdstuk 3: Familievete! Jesse en Caitlin!!

Jesse wist niet wat hij zeggen moest. Hij deed alleen maar zijn best om haar niet in haar ogen aan te kijken.

‘Wat een eer.’ riep Hilda uit vreugde. ‘Mensen van de Elite Vier ontmoeten is echt een hele eer! Mijn naam is Hilda!’

Shauntal schudde haar vriendelijk de hand, maar Hilda merkte op dat Caitlin geen fin verroerde, en alleen maar heel kwaad voor zich uit zat te turen. Kijkend naar Jesse.

‘Toevallig.’ sprak Caitlin opeens uit het nieuws. ‘Dat ik jou hier tijdens zo’n situatie tegen kom.’

Jesse zei niks. Dat vond Hilda vreemd, Jesse was niet praterig aangelegd, maar hij was nooit zó stil.

‘Tong verloren?’ vroeg Caitlin snauwend.

Weer zei Jesse niks, hij gromde enkel wat. Na een tijdje stil te hebben gestaan, draaide hij zich om, bewegend om een sprint te maken.

‘Blijf staan jij!’ schreeuwde Caitlin naar hem. ‘Ik ben nog niet klaar met jou!’

Jesse bleef stokstijf staan. De toon die Caitlin had opgezet was zo snauwerig, dat Jesse er bang van werd.

‘Goed zo.’ zei Caitlin die zachtjes naar hem toe begon te lopen. ‘Ik neem aan dat jij wel weet waar hij even over moeten praten?’

Hilda was nog steeds in de war, de manier waarop Caitlin van de Elite Vier behandelde, vond ze vreemd. Hilda besloot het even aan te kijken, aangezien ze allebei nogal vreemd gedrag vertoonde.

‘Laat ik hiermee beginnen.’ zei Caitlin dreigend. ‘Waarom ben jij hier?’

‘Gaat je niks aan.’ mompelde Jesse zacht.

‘Het gaat mij heel erg aan.’ Caitlin stond nu recht voor hem en keek hem diep in z’n ogen aan.

Jesse voelde zich ongemakkelijk. Toen Jesse na een tijdje niks had gezegd voelde hij een klap in z’n gezicht. Caitlin had hem in z’n gezicht gemept.

‘Waar ben je mee bezig!?’ vroeg Hilda verontwaardigd.

‘Bemoei je er niet mee!’ snauwde Caitlin terug.

Er volgde een dodelijke stilte. Caitlin keek Jesse aan en Jesse deed vooral zijn best om haar niet aan te kijken.

‘Juffrouw Caitlin.’ sprak Daniel op een zachte toon. ‘Ik moet u erop attenderen dat de opening van het festival binnen enkele ogenblikken gaat beginnen.’

Caitlin keek hem aan en knikte instemmend. Daniel liep naar Hilda en Jesse.

‘Ik wil jullie ook van harte uitnodigen voor het festival.’ zij hei een beetje ongemakkelijk.

‘Nee bedankt.’ mompelde Jesse. ‘Ik wil hier zo snel mogelijk weg!’

‘JIJ BLIJFT HIER!’ schreeuwde Caitlin.

‘Waarom zou ik?’ snauwde Jesse.

‘Omdat ik het zeg!’ snauwde Caitlin terug.

‘Laat me dat nou eens geen moer interesseren!’

Caitlin’s hoofd was knalrood. Hilda begreep er ook niks meer van, ze wist wel één ding zeker, deze twee kende elkaar al langer.

‘Ik ga weg!’ riep Jesse. ‘Probeer me maar eens tegen te houden!’

‘Oké!’ riep Caitlin hem na. ‘Dat zal ik zeker doen!’

Caitlin nam een Poké Bal in haar hand en riep haar Pokémon op.

‘Sigilyph, nu!’

De Pokémon kwam haar Poké Bal uit en wachtte op de bevelen van Caitlin.

‘Psychotisch.’

De Pokémon deed haar aanval op Jesse, zodat hij niet meer in staat zou zijn om te kunnen ontspannen. Jesse kreunde van de pijn.

‘Waar ben jij in hemelsnaam mee bezig!?’ zei Hilda in ongeloof. ‘Pignite, nu, doe Vlam Charge!’

Pignite kwam uit zijn Poké Bal en deed onmiddellijk zijn aanval op Sigilyph, echter was die te sterk om ook maar een schrammetje te maken, maar het stopte wel de Psychotische aanval.

‘Had ik niet gezegd dat je je er niet mee moest bemoeien!?’ snauwde Caitlin naar Hilda.

‘Ik laat jou hem niet ongestraft aanvallen!’ schreeuwde Hilda naar Caitlin.

‘Wie niet wil luisteren, moet maar voelen!’ snauwde Caitlin.

‘Waarom doe je dit?’ vroeg Hilda in ongeloof.

‘Hij heeft je echt niks verteld, hé.’ zei Shauntal, die alles eens van een afstand had bekeken.

Hilda was in shock, wat had Jesse niet verteld, waarom zat Caitlin van de Elite Vier achter hem aan? Zoveel vragen en geen antwoorden.

‘Misschien moet je je vriendinnetje vertellen wat je gedaan hebt, Jess.’ zei Shauntal.

Jesse was nog steeds rood van de Psychotische aanval, Caitlin was een beetje gekalmeerd.

‘Zal ik het dan maar vertellen?’ zei Caitlin met een ietwat geïrriteerde stem. ‘Dit geval is van huis weggelopen.’

‘Weggelopen?’ vroeg Hilda verward. ‘Van huis?’

‘Precies.’ zei Caitlin.

Hilda was nog steeds enigszins verward. Ze snapte nog steeds het verband niet.

‘Ik zie dat je in de war bent, Hilda.’ zei Shauntal die een arm op haar schouder legde. ‘Het is eigenlijk heel simpel, Jesse is het kleine broertje van Caitlin.’

Opeens werd er een heleboel duidelijk. Jesse was zonder toestemming aan zijn Pokémon reis begonnen en nu kwam zijn zus Caitlin hem waarschijnlijk mee terugnemen.

‘Ben je dan zonder toestemming van je vader en moeder op Pokémon reis gegaan?’ vroeg Hilda aan Jesse.

‘Ik heb geen vader en moeder.’ snauwde Jesse zachtjes. ‘Enkel dat en mijn pleegmoeder.’

‘Je weet dat wij hadden afgesproken dat jij niet aan jouw Pokémon reis zou beginnen!’ snauwde Caitlin naar hem.

‘Nee, jij hebt dat gezegd.’ zei Jesse nog steeds met een snauwende toon. ‘Ik heb nooit gezegd dat ik het niet zou doen. Ik zal Kampioen worden en iedereen verslaan VOORAL jou!’

‘Dat had je gedroomd!’

‘Juffrouw Caitlin,’ onderbrak Daniel. ‘het is toch echt tijd voor de ceremonie van het festival.’

Caitlin gromde wat, als ze Jesse nou alleen zou laten, dan was ie weg, dat wist ze zeker.

‘Jij gaat met mee mij!’ zei Caitlin dreigend. ‘Dat is geen probleem toch?’

Caitlin had haar voorhoofd tegen die van Jesse aangedrukt.

‘N-Nee.’ mompelde Jesse uit angst.

De opening van het festival ging over het algemeen vrij goed, Caitlin en Shauntal opende het festival door het vuurwerk af te steken. Na enige tijd was het officiële gedeelte voorbij en hoefde Caitlin en Shauntal niet langer aanwezig te zijn.

‘Vind je het erg als ik hem even van je leen?’ vroeg Caitlin aan Hilda.

Hilda gaf geen antwoord, ze wist toch wel wat Caitlin ging doen. Hoewel Hilda best wel geshockeerd was door de dingen die ze daarnet gezien had, wist ze dat dit wel eens hard tegen hard kon worden.

Caitlin en Jesse besloten het rustiger op te zoeken door terug te gaan naar de Dream Yard.

‘Grappig dat de eerste stad waar ik jou ga zoeken,’ begon Caitlin. ‘dat ik je dan meteen vind.’

Jesse zei niks en Caitlin ging verder met praten.

‘Waarom ben je van huis weggelopen?’ vroeg Caitlin.

‘Ik ben niet weggelopen.’ reageerde Jesse.

‘Wel waar, ik wist niet dat je weg was.’ zei Caitlin.

‘Jij niet nee.’ gaf Jesse als antwoord.

‘Dan ben je weggelopen of niet soms?’ stelde Caitlin vast.

Jesse fronste wat met zijn wenkrauwen en begon rustig te praten met Caitlin. Hij was enigszins gekalmeerd.

‘Nee, ik heb het aan Cynthia verteld.’ gaf Jesse als antwoord.

‘Maar niet aan mij.’ voegde Caitlin toe.

‘Nee niet aan jou nee.’ zei Jesse.

‘Waarom?’ vroeg Caitlin.

‘Waarom wat?’ vroeg Jesse op haar vraag.

‘Waarom ben je op Pokémon reis gegaan?’ vroeg Caitlin.

‘Omdat ik dat wil.’ gaf Jesse als reden.

‘Geen andere reden?’ vroeg Caitlin aan hem.

Jesse keek haar schuldig aan en dat was voor Caitlin al voldoende, ze zuchtte

‘Jij weet net zo goed als ik dat er een prins van Team Plasma is nu.’ zei Caitlin.

Jesse knikte.

‘En toen je dat hoorde,’ begon Caitlin. ‘nam je een besluit.’

Opnieuw knikte Jesse.

‘Wat moet ik nou met jou?’ vroeg Caitlin.

Jesse zei niks.

‘Ik kan je hoogstpersoonlijk mee naar huis slepen,’ begon Caitlin. ‘maar dan ben je zodra ik je uit het oog ben verloren weer vertrokken.’

Opnieuw zei Jesse niks.

‘Of ik kan je letterlijk overal mee naartoe slepen.’ zei Caitlin. ‘Maar dat is niet bepaald gezellig.’

Caitlin zuchtte diep.

‘Ik heb besloten,’ begon Caitlin. ‘in samenspraak met Cynthia en Shauntal, om je te laten gaan.’

‘Echt waar?’ vroeg Jesse. ‘Waarom zo opeens?’

‘Geloof me als ik het anders zou kunnen doen, zou ik dat zeker doen.’ gaf Caitlin als antwoord. ‘Maar ik stel wel enige voorwaardes.’

‘Wat dan?’ vroeg Jesse.

‘Ik koop een telefoon voor jou,’ zei Caitlin. ‘en ik wil dat je iedere dag mij op de hoogte stelt over hoe het met je gaat? Of je je überhaupt goed voelt , dat soort dingen.’

Jesse grinnikt, zowel Jesse als Caitlin zouden het nooit toegeven, maar degene waar ze het meest om gaven was de ander.

Na een tijdje kwam Jesse met Caitlin terug. Hilda was verrast dat de twee geen wonden hadden van een gevecht of zoiets.

‘Kan ik jou ook even spreken?’ vroeg Caitlin aan Hilda.

Caitlin en Hilda waren ook een eindje weg gaan lopen.

‘Ik wil je om een gunst vragen.’ zei Caitlin tegen Hilda.

‘Wat?’ vroeg Hilda aan haar.

‘Jesse is een complex figuur.’ zei Caitlin. ‘Net als ik, is hij niet makkelijk. Hij heeft absoluut iemand nodig die hem in de gaten houdt.’

Hilda knikte in stilte, terwijl Caitlin verder ging met haar verhaal.

‘Ik wil op de hoogte gehouden worden.’ zei Caitlin. ‘Er is vroeger te veel gebeurd.’

‘Wat is er dan gebeurd?’

Caitlin zuchtte, dat was een verleden wat ze zich liever niet zou herinneren.

‘Ik denk dat Jesse en ik jou straks maar eens moeten vertellen wat er is gebeurd.’ gaf Caitlin als antwoord. ‘Geloof me, dan zal er veel duidelijk worden.’

Volgende keer – Hoofdstuk 4: Het Duistere Verleden van Jesse en Caitlin
AfbeeldingAfbeeldingAfbeelding

Seviper
Beheerder
Beheerder
Berichten: 960
Lid geworden op: 12-10-2009 09:10

Bericht door Seviper » 06-06-2012 16:15

Pokémon Story: Geheimen van Unova – Hoofdstuk 4: Het Duistere Verleden van Jesse en Caitlin

10 jaar geleden

De Sinnoh Battle Frontier, een plek van entertainment en spannende gevechten. Het leek wel een grote kermis, want het evenement was groot.’

‘Ik wil naar huis.’ zei de 6-jarige Jesse chagrijnig.

‘Mond houden en doorlopen.’ zei de 11-jarige Caitlin met een norse toon.

Caitlin was de eigenaar van de Battle Castle, ook al was ze niet de Frontier Brain daar, dat was haar ‘butler’ Darach.

Het liep voor een hele tijd goed, geen problemen, geen moeilijkheden, helemaal niets. Tot opeens, Jesse uit de ogen van Caitlin was verdwenen. Als vrouwe van de Battle Castle had ze dat eerst niet in de gaten.

Caitlin gaf de opdracht aan Darach om hem te vinden en ook alle andere Frontier Brains hielpen mee. Echter werd hij niet gevonden, wat betekende dat Jesse van de Battle Frontier was verdwenen. Jesse’s depressiviteit en wraakgevoelens hielpen niet mee.

De Battle Zone was een apart eiland in de Sinnoh Regio. Jesse was gevlucht naar Route 225, de route had veel gevaarlijke Pokémon. Maar er was eerder iets wat Jesse opviel.

‘ De Battle Frontier,’ zei een man. ‘we komen er niet door.’

Jesse, als zesjarig jongetje, vond de twee mannen eng. Daarom besloot hij weg te rennen, maar de mannen hoorde dat. Jesse’s pogingen hadden geen zin, de mannen waren veel sneller dan hij was.

Caitlin was bezorgd. Overbezorgd. Jesse was al uren weg en niemand op de Battle Frontier was instaat om hem te vinden. Het leek alsof hij van de aardbodem was verdwenen.

Even later kwamen de berichten op de Battle Frontier binnen, Team Galactic had Jesse ontvoerd voor losgeld om hun plannen te financieren. Team Galactic was hun leider kwijt, nu Cyrus was achtergelaten in de Omgekeerde Wereld van Giratina.

Caitlin was blind van woede, die had gezworen dat ze degene die zich ‘aan haar kleine broertje kwamen’ een meedogenloze en eenzame dood tegemoet zouden zien. De mensen om haar heen zagen dat haar Psychische krachten uit balans kwamen. Jesse moest gevonden worden en snel ook.

Ondertussen was Jesse door de mannen gebracht naar Stark Mountain, de plek waar men dacht dat de Legendarische Heatran zich daar zou bevinden.

‘Gegroet.’ zei een man in een Team Galactic uniform, hij was nogal oud, wat je vooral kon zien aan de mensen die achter hem stonden, die veel jonger waren.

Jesse keek enkel kwaad, hij was niet van plan om ook maar iets te zeggen.

‘Jullie hebben een grote vis gevangen, dat had ik niet verwacht.’ zei de man die zich Charon noemde. ‘De broer van de vrouwe van de Battle Castle, niet slecht, niet slecht.’

Charon bekeek Jesse eens wat beter. Jesse deed zijn uiterste best om hem niet aan te kijken.

‘Nog wat te melden kleintje?’ vroeg Charon sarcastisch.

‘Nee.’ snauwde Jesse terug.

Voordat Team Galactic ook maar iets kon doen, verscheen er een Lucario. Lucario deed zijn Aura Bol om alle Team Galactic grunts en admins te verslaan.

‘Ik dacht al dat ik je herkende.’ sprak een stem uit de verte.

Jesse herkende de stem, die had hij al veel vaker gehoord. De Lucario herkende hij ook, toen het meisje, wat 2 jaar ouder dan hem was, aan kwam lopen, herkende hij haar meteen aan haar opvallende haarkleur en de pleister op haar neus.

‘Maylene.’ fluisterde Jesse zacht.

Maylene had Lucario de opdracht gegeven om de mannen weg te sturen, zodat Jesse binnen haar bereik lag.

‘Sta daar niet zo te staan.’ schreeuwde Charon. ‘Mars, Jupiter, grijp ze.’

‘Purugly.’ riep de roodharige commander van Team Galactic.

‘Skunktank.’ riep de paarsharige commander van Team Galactic.

De twee Pokémon kwamen te voorschijn en begonnen aan te vallen.

‘Lucario, Aura Bol.’

‘Skunktank ontwijk, Schaduw Bal nu!’

‘Purugly, Hyperstraal!’

De aanvallen gingen op en neer, maar Lucario zag er absoluut veel sterker uit.

‘Lucario, Nabijstrijd!’

Lucario wist Purugly en Skunktank in één keer uit te schakelen. Tot overmate ergernis van Charon.

‘Oké!’ zei Charon kwaad. ‘Nu is het afgelopen!’

Maar voordat Charon eigenlijk iets kon doen, kwam er een andere man die Charon tackelde en hem arresteerde.

‘Het is gedaan met jullie, Team Galactic.’ zei de man.

Maylene haastte zich naar Jesse toe, die toch aardig bloedde van de strijd met Team Galactic, wat er dus op wees dat ze hem niet goed hadden behandeld.

‘Alles goed?’ vroeg ze bezorgd aan hem.

Jesse gaf geen antwoord, hij was van de kaart, dit was het tweede team waarmee hij het aan de stok kreeg. Op de een of andere manier deed dit hem weer denken aan Team Plasma.

‘Klein neefje? Zeg iets.’ zei Maylene tegen Jesse, die nog steeds probeerde om hem ‘wakker’ te schudden. Na een tijdje gaf ze het op, pakte zijn hand en liep met hem weg. ‘Laten we teruggaan naar de Battle Frontier.’

Jesse zei niks een liep zonder weerstand met haar mee. Aangekomen bij de Battle Frontier, werden Maylene en Jesse als eerste opgewacht door Caitlin.

‘Hoe krijg je het elke keer weer voor elkaar?’ snauwde ze hard. ‘Om altijd in dit soort situaties terecht te komen!’

Jesse zei niks. Hij keek alleen maar van haar weg. Cynthia, die naar de Battle Frontier was gekomen, kwam naast Caitlin staan. Cynthia zag langzaam een traan vallen langs zijn wang.

‘Kijk me aan als ik tegen je praat!’ snauwde Caitlin tegen haar broertje.

‘Genoeg, Caitlin.’ zei Cynthia zacht.

Caitlin hoorde of wilde Cynthia niet horen, dus ging ze gewoon door.

‘Jij denkt dat dit allemaal maar een spelletje is, hé?’ snauwde Caitlin verder. ‘Dat je alleen maar alles kan doen wat je zelf wilt!’

‘GENOEG!’ schreeuwde Maylene opeens naast hem.

‘Je weet niet eens wat hij heeft doorgemaakt en wat er gebeurd is!’ sprak Maylene kwaad. ‘En nog vind je het nodig om alles op hem af te reageren.’

Caitlin had dit niet verwacht. Ze had sowieso niet verwacht om Maylene tegen te komen.

‘Ik krijg steeds meer de neiging om m’n neefje mee te nemen naar Veilstone City!’ zei Maylene kwaad. ‘Ik heb er destijds verkeerd aan gedaan om ook maar te denken dat jij voor hem kan zorgen, want dat kan je niet!’

‘Wat weet jij daarvan?’ snauwde Caitlin terug.

‘Wie heeft hem uit deze puinhoop gered, jij of ik?’ vroeg Maylene uit woede.

‘Meiden rustig.’ sprak Cynthia fluisterend. ‘Laten we dit niet doen, niet hier.’

Cynthia liep naar Jesse toe, nam hem in haar armen. Ze had namelijk al door dat hij langzaam in slaap was gevallen.

‘Het is laat.’ sprak Cynthia. ‘We hebben het hier morgen wel over.’

Cynthia liep met Jesse weg naar zijn kamer in de Battle Castle.

‘Luister dit is nog niet voorbij.’ sprak Maylene dreigend.

‘Voor Jesse is het zeker nog niet voorbij.’ snauwde Caitlin terug.

‘Oké! Ik ben het zat.’ sprak Maylene met een nog kwadere stem dan ze al had. ‘Ik daag jou uit voor een gevecht, en als ik win, dat neem ik Jesse mee naar Veilstone City!’

Voor Caitlin voelde dit als een dolk in haar rug... Ze had er namelijk nooit bij stilgestaan dat ze Jesse kwijt kon raken. Toch voelde ze genoeg zelfvertrouwen om de 9-jarige Maylene te verslaan.

‘Oké brutaaltje, dat accepteer ik.’

WORDT VERVOLGD…

Volgende keer: Hoofdstuk 5: Caitlin tegen Maylene! Het Lot van Jesse!
AfbeeldingAfbeeldingAfbeelding

Seviper
Beheerder
Beheerder
Berichten: 960
Lid geworden op: 12-10-2009 09:10

Bericht door Seviper » 28-06-2012 11:31

Pokémon Story: Geheimen van Unova – Hoofdstuk 5: Caitlin tegen Maylene! Het Lot van Jesse

De volgende ochtend kwam snel, dus het gevecht tussen Caitlin en Maylene was aanstaande. Jesse was de enige die overal doorheen sliep, hij wist namelijk nóg nergens van.

Cynthia had getwijfeld of ze het aan hem zou vertellen. Caitlin en Maylene vochten om hem, terwijl hijzelf geen inspraak had in hetgeen wat speelde. Cynthia wist ook wat Maylene probeerde te bereiken onmogelijk was. Cynthia was de officiële voogd van zowel Jesse als Caitlin, dus was zij verantwoordelijk voor beide, Maylene kon dus één van hen niet zomaar meenemen.

Ondertussen hadden Caitlin en Maylene zich al opgemaakt voor hun wedstrijd. Maylene leek een beetje gespannen, maar straalde toch redelijke zelfvertrouwen in. Caitlin leek nogal kalm van buiten, ze staarde een beetje om zich heen terwijl ze met haar haarlokken speelde.

‘Klaar?’ vroeg Maylene aan Cailtin die haar wenkbrauwen optrok. ‘Ik laat niets van je over.’

‘Geloof je ’t zelf?’ lachte Caitlin sarcastisch. ‘We zullen wel zien wie er wint.’

Er ontstond een spanning tussen de meiden, beide wouden winnen om hun gelijk te krijgen en om Jesse met zich mee te krijgen.

‘Gallade, nu’ riep Caitlin, Gallade haar trouwe dienaar verscheen op het speelveeld.

‘Nu, Lucario!’ riep Maylene.

Cynthia kwam aanlopen en bekeek het speelveld met interesse. Beide Pokémon deelde het type Vecht. Voor de rest had Lucario het type Staal en Gallade het type Psychisch. Cynthia kon opmerken dat Caitlin weldegelijk in het voordeel was. Door Lucario’s Staal-type, maakte hem dat zwak tegen Vecht-aanvallen, het type wat Lucario ook was.

‘Lucario, Aura Bol!’

‘Ontwijk, Gallade, Nabijstrijd nu!’

Jesse werd wakker en merkte op dat het stil was, te stil. Jesse kon zich de herinneringen van gisteren nog vaag herinneren.

Team Galactic. Team Plasma. Caitlin. Cynthia. Maylene. Allerlei namen spookte er in zijn hoofd rond. Jesse wist over het algemeen wel dat Caitlin het allemaal wel goed bedoelde, maar schoot door in sommige aspecten.

Jesse besloot zich te gaan douchen en zich op te maken om zich voor de leeuwen te gooien. Oftewel, om Caitlin onder ogen te komen.

Jesse maakte zijn weg naar de Battle Castle, hij wist wel bijna zeker dat hij Caitlin en Cynthia daar wel zou kunnen vinden. Echter werd hij totaal verrast toen er een gevecht bezig was.

De strijd tussen Caitlin’s Gallade en Maylene’s Lucario was een hevig gevecht geworden. Jesse zag dat Caitlin’s gezicht dat ze enorm gefocust was op een overwinning, maar dat kon hij ook van Maylene’s aflezen.

‘Wat is dit?’ vroeg Jesse mompelend aan zichzelf.

‘Goedemorgen, lieve schat.’

Jesse draaide zich om en zag dat Cynthia naast hem was komen staan. Ze glimlachte naar hem en hij draaide zich weer naar de wedstrijd die bezig was.

‘Wat gebeurd hier?’ vroeg Jesse aan Cynthia.

‘Ze vechten.’ gaf Cynthia als antwoord.

‘Waarom?’

‘Voor jou.’

‘Waarom?’

‘Om uit te vechten wie je mee naar huis mag nemen.’

‘Wat bedoel je?’

‘Maylene denkt dat je beter afbent bij haar, daarom wil ze Caitlin verslaan om je mee te nemen naar Veilstone City.’

Jesse keek bedaart en kwaad, hij was niet blij dat ze om hem vochten. Hem was niets gevraagd.

Jesse liep naar het strijdveld van de Battle Castle.

‘Wacht!’ riep Cynthia hem na.

Zowel Caitlin als Maylene hadden niet opgemerkt dat Jesse zelf het strijdveld was opgelopen. Gallade en Lucario zagen er afgemat uit. Beide Pokémon maakte zich op voor een nieuwe Nabijstrijd.

‘STOP!’ schreeuwde Jesse die tussen de twee Pokémon insprong.

Jesse werd geraakt door zowel Gallade als Lucario, ze sloegen hem letterlijk buiten westen.

Maylene was versuft, haar mond viel open maar wist geen geluid te maken. Caitlin reageerde echter anders, zij kreeg een paniekaanval. Caitlin wist niet hoe snel ze naar hem toe moest rennen. Caitlin liet haar tranen vallen op zijn gezicht.

‘Idioot.’ mompelde ze tussen haar tranen door. ‘Waarom deed je dat?’

Cynthia kwam ook aangehold, ze tilde hem op in haar armen en bracht hem zo snel mogelijk naar de ziekenboeg.

Tijdens Jesse’s bezoek aan het ziekenhuis had Caitlin zijn zijde geen moment verlaten. Het was echt aan Cynthia om haar voldoende voeding te geven.

Maylene kwam binnen, keek haar aan en knikte. Maylene zag dat Caitlin haar hoofd in haar armen had genomen en dat ze zachtjes aan huilen was.

‘Het is mijn schuld.’ mompelde Caitlin snikkend.

‘Niet waar.’ sprak Maylene haar tegen.

‘Wel.’

‘Niet.’

‘Als ik meer tijd met hem had doorgebracht, dan… dan…’

‘Caitlin, misschien toon je het hem niet altijd, maar hij weet van binnen wel wat je voor hem betekend.’

Caitlin tilde haar hoofd op om te zien dat Maylene de kamer al was uitgelopen. Het duurde een paar dagen tot…

‘Caitlin…’

Caitlin was ingedommeld, maar schoot wakker.

‘Godzijdank!’ riep ze in opluchting.

‘Waar ben ik?’

‘In de ziekenzaal.’

Jesse zei niks meer, hij wist wat hij gedaan had, ook al werd hij net wakker uit zijn roes.

‘Sorry.’

Caitlin wist niet wat ze moest zeggen, ze zag de tranen op Jesse’s gezicht ontstaan.

‘Het spijt mij ook.’

Caitlin omhelsde Jesse strak, zo strak dat hij…

‘Stop, ik krijg geen lucht…’

‘Ik zal Cynthia gaan halen.’

---

‘Dat was het dus.’ sprak Caitlin rustig.

‘Dat was een heel verhaal.’ gaf Hilda als antwoord.

‘Ik en Jesse hebben altijd al een beetje zo’n strijd gehad, zal waarschijnlijk ook nooit weggaan.’ vulde Caitlin aan. ‘Echte heeft Jesse wel iemand nodig die hem in de gaten kan houden, anders gaat hij stomme fouten maken.’

Hilda en Caitlin kwamen aan bij het punt waar ze waren begonnen om te zien dat Jesse weg was. Caitlin vond echter wel Shauntal.

‘Waar is Jesse?’ vroeg ze aan Shauntal.

‘Die is een eindje gaan lopen.’

‘Kijk dit bedoel ik dus.’ zei Caitlin tegen Hilda.

---

Jesse was Route 3 opgelopen, hij wou even de rust opzoeken. Echter was het op Route 3 niet zo rustig als hij dacht.

Hij zag een meisje met een grote gitaar spelen. De gitaar had wat weg van een Pokémon die hij ooit had gezien.

Het meisje keek hem aan, glimlachte en eindigde haar muziekdreun.

‘Muziek is een mooi geschenk in het leven.’ sprak ze.

Volgende keer: Hoofdstuk 6: Roxie, de Rockende Rockchick
AfbeeldingAfbeeldingAfbeelding

Plaats reactie